(جلسه شصت و چهارم 14 11  1403)

موضوع:  احادیث خلفاء اثنا عشر از زبان امام حسین علیه السلام

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِه‏ مُحَمَّد وَ عَجِّلْ فَرَجَهُم‏ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيم‏، بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَبِهِ نَسْتَعين وَهُوَ خَيرُ نَاصِرٍ وَ مُعِينْ الْحَمْدُلِلَّه ‏وَ الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ وَعلَیٰ آلِهِ آل الله لَا سِيَّمَا علَیٰ مَوْلانَا بَقِيَّةَ اللَّه‏ وَ الّلعنُ الدّائمُ‏ علَیٰ أَعْدائِهِمْ أعداءَ الله إلىٰ يَوم لِقَاءَ اللّه‏ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّه. وَ أُفَوِّضُ أَمْري إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصيرٌ بِالْعِباد حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكيل‏ نِعْمَ الْمَوْلى‏ وَ نِعْمَ النَّصير

...

پرسش:

آیا در مورد ایمان حضرت ابو طالب، اهل سنت مطلبی دارند؟

پاسخ:

یکی از علمای اهل سنت به نام زینی دحلان کتاب مستقلی به نام ایمان ابو طالب دارد. او مفتی مکه مکرمه است، در کتاب السیرة النبویة، جلد 1، صفحه 43 خیلی مفصل در رابطه با ایمان ابو طالب صحبت کرده است. البته ابن حجر عسقلانی و بدر الدین عینی به صورت مختصر نقل کرده اند.

 راغب اصفهانی می گوید:

«من أبغض أبا طالب فهو كافر»

محاضرات الأدباء ومحاورات الشعرء والبلغاء؛ اسم المؤلف: أبو القاسم الحسين بن محمد بن المفضل الأصفهاني الوفاة: 502، دار النشر: دار القلم - بيروت - 1420هـ- 1999م، تحقيق: عمر الطباع،  ج 2، ص 498

در سایت مؤسسه هم مفصل، شبهه ایمان ابو طالب را جواب دادیم.

پرسش:

کتاب "الحجة علی الذاهب إلی کفر أبی طالب"، فخار بن معد الموسوی

پاسخ:

بله، سید فخار معد الموسوی از علمای اهل سنت است او هم کتاب مستقلی در رابطه با ایمان ابو طالب دارد.

پرسش:

به یک آیه استناد می کنند

(مَا كَانَ لِلنَّبِي وَالَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُوا أُولِي قُرْبَى مِنْ بَعْدِ مَا تَبَينَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ)

برای پيامبر و مؤمنان، شايسته نبود که برای مشرکان (از خداوند) طلب آمرزش کنند، هر چند از نزديکانشان باشند؛ (آن هم) پس از آنکه بر آنها روشن شد که اين گروه، اهل دوزخند!

سوره توبه (9): آیه 113

که درباره ابو طالب است.

پاسخ:

با کدام سند؟ سندی که معاویه از یزید ابن معاویه از ابو سفیان نقل می کند؟!!

پرسش:

(اهل سنت نقل کرده اند) ابو طالب در حال احتضار بود پیامبر فرمود شما توبه کنید اما قبول نکرد!

پاسخ:

وَ أَبْيَضُ يُسْتَسْقَى الْغَمَامُ بِوَجْهِه‏ * رَبِيعُ الْيَتَامَى عِصْمَةٌ لِلْأَرَامِل‏

تَلُوذُ بِهِ الْهُلَّاكُ مِنْ آلِ هَاشِم‏ *  فَهُمْ عِنْدَهُ فِي نِعْمَةٍ وَ فَوَاضِل‏

شرح الأخبار في فضائل الأئمة الأطهار عليهم السلام‏؛ نويسنده: ابن حيون، نعمان بن محمد (تاريخ وفات مؤلف: 363 ق.)، محقق / مصحح: حسينى جلالى، محمد حسين‏، ناشر: جامعه مدرسين‏، قم: 1409ق، ج3، ص223

این از اشعار ابو طالب در رابطه با حضرت رسول اکرم است همه آقایان نقل کردند ارشاد الساری، عسقلانی، خصائص سیوطی، سیره حلبی، زینی دحلان، سبل الهدی و الرشاد صالحی شامی همه نقل کرده اند در صحیح بخاری نیز همین عبارت آمده است.

صحیح بخاری، جلد 1، صفحه 142، حدیث 963 آیا با این وضع ما می توانیم بگوییم ابو طالب نستجیر بالله کافر از دنیا رفت!؟

پرسش:

در صحیح بخاری دارد ابو طالب، ابو جهل و عبد الله ... بالای سرش بودند پیغمبر فرمود «قولوا لا اله الا الله» حضرت ابو طالب با توجه به این که، این ها را می بیند نمی گوید یعنی اگر این ها نبودند شاید می گفت.

پاسخ:

همه این ها ساخته و پرداخته بنی امیه است فقط خواستند پدر حضرت امیر المؤمنین را هم سطح پدر سه خلیفه قرار دهند. خلیفه دوم همیشه ایستاده بول می کرد یک طعنی برای او بود. برای همین حدیث جعل کردند:

«أتى النبي صلى الله عليه وسلم سُبَاطَةَ قَوْمٍ فَبَالَ قَائِمًا»

الجامع الصحيح المختصر؛ اسم المؤلف: محمد بن إسماعيل أبو عبدالله البخاري الجعفي الوفاة: 256 ، دار النشر: دار ابن كثير , اليمامة - بيروت - 1407 - 1987 ، الطبعة: الثالثة، تحقيق: د. مصطفى ديب البغا، ج 1، ص 90، 222

«كنت عند رسول الله صلى الله عليه وسلم فبال قائما على سباطة قوم»

المصنف؛ اسم المؤلف:  أبو بكر عبد الرزاق بن همام الصنعاني الوفاة: 211، دار النشر : المكتب الإسلامي - بيروت - 1403 ، الطبعة : الثانية ، تحقيق : حبيب الرحمن الأعظمي، ج1، ص193

حدیث جعل کردند که (نستجیر بالله) پیغمبر هم ایستاده بول می کرد! در دو، سه جای صحیح بخاری آمده است. امثال این مطالب را اهل سنت دارند.

«الْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ»

مسند الإمام أحمد بن حنبل؛ اسم المؤلف: أحمد بن حنبل أبو عبدالله الشيباني الوفاة: 241، دار النشر: مؤسسة قرطبة – مصر، ج3، ص3

«قال النبي صلى الله عليه وسلم أبو بكر وعمر سيدا كهول أهل الجنة»!

فضائل الصحابة؛ اسم المؤلف: أحمد بن حنبل أبو عبد الله الشيباني الوفاة: 241، دار النشر: مؤسسة الرسالة - بيروت - 1403 - 1983، الطبعة: الأولى، تحقيق: د. وصي الله محمد عباس، ج1، ص189

نمی دانم آیا بهشت خانه سالمندان است؟! حال آن که خود اهل سنت روایات قطعی دارند که همه کسانی که وارد بهشت می شوند در سن جوان وارد بهشت می شوند. در منابع ما دارد بیست و پنج ساله آن ها چهل ساله می گویند که عقل کامل است.

در مقابل حدیث:

«أنا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَعَلِيٌّ بَابُهَا»

المعجم الكبير؛ اسم المؤلف: سليمان بن أحمد بن أيوب أبو القاسم الطبراني الوفاة: 360، دار النشر : مكتبة الزهراء - الموصل - 1404 - 1983 ، الطبعة: الثانية، تحقيق : حمدي بن عبدالمجيد السلفي، ج11، ص65

 (أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَعَلِيٌّ بَابُهَا، فَمَنْ أَرَادَ الْعِلْمَ فَلْيَأْتِ الْبَابَ)

جامع الاحاديث (الجامع الصغير وزوائده والجامع الكبير)؛ اسم المؤلف: الحافظ جلال الدين عبد الرحمن السيوطي  الوفاة: 19/جمادى الاولى / 911هـ، دار النشر:، ج2، ص193

حدیث جعل کرده اند:

«أنا مدينة العلم وأبو بكر أساسها وعمر حيطانها وعثمان سقفها وعلي بابها»

الفردوس بمأثور الخطاب؛ اسم المؤلف: أبو شجاع شيرويه بن شهردار بن شيرويه الديلمي الهمذاني الملقب إلكيا الوفاة: 509 هـ، دار النشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1406 هـ - 1986م، الطبعة: الأولى، تحقيق: السعيد بن بسيوني زغلول، ج1، ص43

باید یک چیزی در قبال احادیث صحیح درست کنند!

پرسش:

در منابع معتبر اهل سنت است رسول الله فرمودند مادر امام علی (علیه السلام) قطعاً جزء بانوان بهشتی است. از این جهت می توانیم استدلال کنیم نمی تواند همسرش مشرک باشد!

پاسخ:

بله  ولی بهترین دلیل، خطبه عقد حضرت رسول اکرم با حضرت خدیجه است. اهل سنت و شیعه هم نقل کرده اند. در آن جا حضرت ابو طالب یک خطبه غرائی خواندند هنگام ولادت حضرت امیر المؤمنین و ... فداکاری هایی که ابو طالب داشت، همه این ها در منابع است.

 در شعب ابو طالب، یکی از علمای اهل سنت می گوید در این سه سال در شعب ابی طالب این ها که در فشار و مضیقه بودند بعضی از افراد برای شان شبانه غذا می بردند و ... خلفای ما کنار زن و بچه شان راحت آرمیده بودند و هیچ احساسی هم نداشتند!

در شعب ابو طالب برای این که مشرکین از بالا نبینند مثلاً رسول اکرم کجا خوابیده است تا در دل شب از تاریکی استفاده کرده و رسول اکرم را بکُشند. اول شب رسول اکرم را در کناری می خوابانید تا یکی، دو ساعت از شب می گذشت پیغمبر را بیدار می کرد جای خواب ایشان را عوض می کرد و حضرت علی را جای پیغمبر می خوابانید یعنی لیلة المبیت حضرت علی از شعب ابوطالب شروع شد نه فقط هنگام هجرت رسول اکرم. کدام یک از این سه خلیفه چنین فداکاری داشتند؟!

پرسش:

خلفاء هم در شعب بودند؟

پاسخ:

نه! اصلاً و ابداً! شعب فقط مخصوص بنی هاشم بود این ها را در محاصره قرار داده بودند. نقل می کنند بعضی از افراد شتر را پر از آذوقه می کرده گوشه ای رها می کردند تا شتر به طرف شعب ابی طالب می رفت. برای این که کسی متهم نشود طرف هم می گفت: شتر من راه را گم کرد و به آنجا رفت. یعنی حتی با این وضع به این بزرگوار که در آن جا بودند آذوقه می رساندند. اگر اموال حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها) نبود در سه سال یک نفرشان زنده نمی ماند.

پرسش:

خود حضرت ابو طالب (سلام الله علیه) جزء محاصرین بود یا خیر؟

پاسخ:

بله. کل بنی هاشم آن جا بودند ابو طالب در رأس بنی هاشم بود. اصلاً شعب ابو طالب برای همین به ابو طالب نام گرفت. تمام مدیریت این سه سال با ابو طالب بود. از شعب در آمدند، حضرت ابو طالب از دنیا رفت بعد از ایشان حضرت خدیجه از دنیا رفت یعنی سال حزن مسلمان ها بود.

امروز چون میلاد حضرت امام حسین (سلام الله علیه) است بحث را از روایتی که از امام حسین (سلام الله علیه) در رابطه با خلافت داریم شروع می کنیم. یک روایت خیلی جالبی است. بوی مهدویت از اول جلسه مان بیاید. إثبات الهدیٰ، جلد 2، صفحه 179 کتاب های دیگر هم آوردند ولی ایشان خیلی مفصل آورده است ایشان از امام حسین (سلام الله علیه) نقل می کند یک اعرابی آمد عرض کرد:

«أخبرني عن عدد الأئمة بعد رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم قال: اثنا عشر عدد نقباء بني إسرائيل»

إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات؛ شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، محقق / مصحح: ندارد، ناشر: اعلمى - بيروت، 1425 ق، ج‏2، ص179

ائمه به عدد نقباء بنی اسرائیل هستند. عبارت نقباء بنی اسرائیل در کتب اهل سنت هم آمده است. حدیث شریف «خلفائی إثنی عشر» از روایت های خیلی مهمی است که آقایان اهل سنت در آن گیر کرده اند. صحیح مسلم ده، دوازده روایت دارد، صحیح بخاری یکی، دو روایت دارد. مسند احمد ده، دوازده روایت دارد که پیغمبر فرمود «خلفائی إثنی عشر». خلفاء من دوازده نفر هستند یکی از احادیث قوی برای استدلال به امامت ائمه همین روایت شریف است که آقایان اهل سنت در آن گیر کرده اند. دوستان به کتاب فتح الباری شرح صحیح بخاری از ابن حجر عسقلانی، جلد 13، صفحه 181 مراجعه کنند. ایشان اقوال بزرگان را می آورد که آیا مراد از دوازده نفر چه کسانی هستند؟ خلفای بنی امیه را می بیند هجده، نوزده نفر هستند! با خلفای اثنی عشر تطبیق نمی کند. بنی العباس سی و پنج - سی و شش نفر هستند می گوید ابوبکر، عمر، عثمان و علی قطعاً جزء خلفاء هستند امام حسن هم پنج ماه بود بعد معاویه! اما در یزید گیر می کنند چون یزید قاتلِ امام حسین علیه السلام است در حالی که:

«خلفاء اثنی عشر کلهم یهدون إلی الحق»

یزید «یهدون إلی الحق» نیست. می گوید عمر ابن عبد العزیز هم آدم خوبی است او را هم داخل این دوازده نفر بکشانیم بالا پایین می کند نمی تواند جمع کند حدیث را! می گوید ابن جوزی هم نتوانست قضیه را حل کند. از چند نفر از بزرگان نقل می کند از محلب می گوید هر کسی را احتمال می دادم بلد هست و می تواند حرفی بزند رفتم از او سوال کردم.

هر کتابی که احتمال می دادم احتمال این که نوشته باشند ندیدم کسی از بزرگان ما به یک نتیجه ای رسیده باشند. می گوید ما حدیث پیغمبر را نفهمیدیم!

 ابن عربی خبیث (ناصبی) ـ غیر از ابن عربی صوفی ـ ایشان هم بالا پایین می کند می گوید مراد پیغمبر را نفهمیدیم خلفای اثنی عشر یعنی چه! یعنی نبی مکرم داشت برای پرنده ها و چرنده ها حرف می زد؟! یک خباثتی است که این ها دارند!

پرسش:

قاضی عیاض در شرح صحیح مسلم آورده است، بقیه حرف او را تکرار کردند.

پاسخ:

بله. عبارت نقباء بنی اسرائیل هم در کتاب های شیعه و هم در کتب اهل سنت آمده است اهل سنت با سندهای صحیح آوردند حتی ابن کثیر در تفسیرش می گوید با عبد الله مسعود در مسجد بودیم:

«كنا جلوسا عند عبد الله بن مسعود وهو يقرئنا القرآن فقال له رجل يا أبا عبد الرحمن هل سألتم رسول الله صلى الله عليه وسلم كم يملك هذه الأمة من خليفة فقال عبد الله ما سألني عنها أحد منذ قدمت العراق قبلك ثم قال نعم ولقد سألنا رسول الله صلى الله عليه وسلم فقال إثنا عشر كعدة نقباء بني إسرائيل»

مردی سوال کرد: آیا پیغمبر به شما فرمود چند نفر خلیفه بعد از ایشان هستند؟ «قال نعم ...إثنا عشر كعدة نقباء بني إسرائيل» بعد ابن کثیر می گوید

«وأصل هذا الحديث ثابت في الصحيحين»

تفسير القرآن العظيم؛ اسم المؤلف: إسماعيل بن عمر بن كثير الدمشقي أبو الفداء الوفاة: 774، دار النشر: دار الفكر - بيروت – 1401، ج2، ص33

در مسند احمد نیز همین تعبیر آمده است:

«حدثنا عبد اللَّهِ حدثني أبي ثنا حَسَنُ بن مُوسَى ثنا حَمَّادُ بن زَيْدٍ عَنِ الْمُجَالِدِ عَنِ الشعبي عن مَسْرُوقٍ قال كنا جُلُوساً عِنْدَ عبد اللَّهِ بن مَسْعُودٍ وهو يُقْرِئُنَا الْقُرْآنَ فقال له رَجُلٌ يا أَبَا عبد الرحمن هل سَأَلْتُمْ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم كَمْ تملك هذه الأُمَّةَ من خَلِيفَةٍ فقال عبد اللَّهِ بن مَسْعُودٍ ما سألني عنها أَحَدٌ مُنْذُ قَدِمْتُ الْعِرَاقَ قَبْلَكَ ثُمَّ قال نعم وَلَقَدْ سَأَلْنَا رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فقال اثْنَا عَشَرَ كَعِدَّةِ نُقَبَاءِ بني إِسْرَائِيلَ»

مسند الإمام أحمد بن حنبل؛ اسم المؤلف: أحمد بن حنبل أبو عبدالله الشيباني الوفاة: 241، دار النشر: مؤسسة قرطبة – مصر، ج1، ص398، ح3781

در جاهای دیگر عبارت نقباء بنی اسرائیل است. همه معتقد هستند دوازده نفر بودند که خلفای حضرت موسی (علی نبینا و آله و علیه السلام) بودند. رسول اکرم ائمه بعد از خود را به نقباء بنی اسرائیل تشبیه کردند. در این جا امام حسین (سلام الله علیه) می فرماید «إثنی عشر عدد نقباء بنی اسرائیل» این مرد عرب گفت:

«قال: فسمهم لي»

اسامی این ها را برای من بگو

«فأطرق الحسين مليا ثم رفع رأسه»

امام حسین علیه السلام سرشان را پایین انداخت با خود فکر کرد آیا این طرف صلاحیت دارد که این مطالب به او گفته بشود؟ فرمود:

«و قال: نعم أخبرك يا أخا العرب، أن الإمام و الخليفة بعد رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»

امام و خلیفه بعد از پیغمبر

«أبي أمير المؤمنين علي بن أبي طالب عليه السلام و الحسن و أنا و تسعة من ولدي، منهم علي ابني و بعده محمد ابنه، و بعده جعفر ابنه، و بعده موسى ابنه، و بعده علي ابنه، و بعده محمد ابنه، و بعده علي ابنه، و بعده الحسن ابنه، و بعده الخلف المهدي (ارواحنا لتراب مقدمه الفداء) و هو التاسع من ولدي يقوم بالدين في آخر الزمان»

إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات؛ شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، محقق / مصحح: ندارد، ناشر: اعلمى - بيروت، 1425 ق، ج‏2، ص179

او نهمین فرزند من است در آخر الزمان می آید دین را به پا می دارد. از امام حسین علیه السلام در رابطه با خلافت روایات زیادی داریم. کتاب کفایة الأثر برای خزاز متوفای 400 است. دو کتاب داریم که از اول تا آخر در رابطه با ائمه است.  یعنی از اول تا آخر احادیث مربوط به عدد ائمه، مقامات ائمه، علم ائمه، علم غیب ائمه و ولایت تکوینی ائمه را بیان کرده اند. دو کتاب مستقل است یکی کتاب بصائر الدرجات برای صفار متوفای 290 دیگری کفایة الاثر برای خزاز متوفای 400 است. تفاوت این دو تا کتاب با هم این است که بصائر الدرجات موضوع بندی کرده مثلاً «علم الأئمة بأخبار السماء و الأرض» ، «عدد الأئمة» موضوع بندی است اما خزاز طبقه بندی کرده «کلما رويَ عن فاطمة سلام الله علیها، عن علی علیه السلام، عن الحسن، عن الحسین» تا به حضرت مهدی (ارواحنا فداه) از خود ائمه علیهم السلام، تعداد آن بزرگواران و مقامات ایشان را به صورت طبقه بندی آورده است.

البته قبل از این که به احادیث ائمه برسد احادیث اصحاب را آورده است مثلاً جابر ابن عبد الله انصاری یا ابو سعید خدری چند روایت در رابطه با مقام ائمه دارد؟ ده، دوازده صحابی خیلی مشهور را اول آورد بعد احادیث نبی مکرم، حضرت امیر، حضرت زهرا (سلام الله علیها) این دو تا کتاب خواندنی است. اگر با همدیگر مخلوط بشود یک چیز خوبی از آب در می آید.

البته من احساس می کنم کتاب بصائر الدرجات مفصل تر از کتاب کفایة الاثر خزاز است شاید خزاز روایاتی را که در نظرش صحیح و معتبرتر بوده نقل کرده است.

خودمان این جا از امام حسین (سلام الله علیه) نزدیک به نه یا ده روایت آوردیم ولی خزاز سه یا چهار روایت بیشتر از امام حسین نیاورده است؛ یعنی روایاتی که خودمان از کتاب های مختلف پیدا کردیم خیلی بیشتر از روایات کتاب ایشان است.

این یکی از روایاتی است که از حضرت سید الشهداء (سلام الله علیه) آمده است. روایت دیگری در کتاب عیون اخبار الرضا، جلد 2، صفحه 6، حدیث 13 از امام حسین (سلام الله علیه) دارد

«عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (علیه السلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) لِعَلِيٍّ (علیه السلام) يَا عَلِيُّ أَنْتَ حُجَّةُ اللَّهِ وَ أَنْتَ بَابُ اللَّهِ وَ أَنْتَ الطَّرِيقُ إِلَى اللَّهِ وَ أَنْتَ النَّبَأُ الْعَظِيمُ وَ أَنْتَ الصِّرَاطُ الْمُسْتَقِيمُ وَ أَنْتَ الْمَثَلُ الْأَعْلَى يَا عَلِيُّ أَنْتَ إِمَامُ الْمُسْلِمِينَ وَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ وَ خَيْرُ الْوَصِيِّينَ وَ سَيِّدُ الصِّدِّيقِينَ يَا عَلِيُّ أَنْتَ الْفَارُوقُ الْأَعْظَمُ وَ أَنْتَ الصِّدِّيقُ الْأَكْبَرُ يَا عَلِيُّ أَنْتَ خَلِيفَتِي عَلَى أُمَّتِي وَ أَنْتَ قَاضِي دَيْنِي وَ أَنْتَ مُنْجِزُ عِدَاتِي»

این یک روایت از حضرت امام حسین (سلام الله علیه)

«يَا عَلِيُّ أَنْتَ الْمَظْلُومُ بَعْدِي يَا عَلِيُّ أَنْتَ الْمُفَارِقُ بَعْدِي يَا عَلِيُّ أَنْتَ الْمَحْجُورُ بَعْدِي أُشْهِدُ اللَّهَ تَعَالَى وَ مَنْ حَضَرَ مِنْ أُمَّتِي أَنَّ حِزْبَكَ حِزْبِي وَ حِزْبِي حِزْبُ اللَّهِ وَ أَنَّ حِزْبَ أَعْدَائِكِ حِزْبُ الشَّيْطَانِ.»

عيون أخبار الرضا (عليه السلام)؛ نویسنده: ابن بابويه، محمد بن على، مصحح: لا جوردی، مهدی، ناشر: نشر جهان، ج2، ص6، ح13

روایت دیگر از آقا امام حسین (سلام الله علیه) این است که آن حضرت می فرماید:

«دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم وَ هُوَ مُتَفَكِّرٌ مَغْمُوم‏»

امام حسین چهار یا پنج سال بیشتر نداشتند.

«فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا لِي أَرَاكَ مُتَفَكِّراً قَالَ يَا بُنَيَّ إِنَّ الرُّوحَ الْأَمِينَ قَدْ أَتَانِي»

این روایت خیلی مفصل و طولانی است در رابطه با مصائب اهل بیت مطرح می کند

«قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَمَنْ يَمْلِكُ هَذَا الْأَمْرَ بَعْدَكَ»

مسئول ولایت بعد از شما چه کسی است؟

«قَالَ أَبُوكَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ أَخِي وَ خَلِيفَتِي وَ يَمْلِكُ بَعْدَ عَلِيٍّ الْحَسَنُ ثُمَّ تَمْلِكُ أَنْتَ وَ تِسْعَةٌ مِنْ صُلْبِكَ يَمْلِكُهُ اثْنَا عَشَرَ إِمَاماً ثُمَّ يَقُومُ قَائِمُنَا يَمْلَأُ الدُّنْيَا قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً»

كفاية الأثر في النصّ على الأئمة الإثني عشر؛ خزاز رازى، على بن محمد، محقق/ مصحح: حسينى كوهكمرى، عبد اللطيف‏، ناشر: بيدار، ص 179

روایت بعدی از کتاب عیون اخبار الرضا است. در این جا امام رضا (سلام الله علیه) از اجدادش تا از امام حسین (سلام الله علیه) :

«قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم يَا عَلِيُّ أَنْتَ الْمَظْلُومُ مِنْ بَعْدِي فَوَيْلٌ لِمَنْ ظَلَمَكَ وَ اعْتَدَى عَلَيْكَ وَ طُوبَى لِمَنْ تَبِعَكَ وَ لَمْ يَخْتَرْ عَلَيْكَ يَا عَلِيُّ أَنْتَ الْمُقَاتِلُ بَعْدِي فَوَيْلٌ لِمَنْ قَاتَلَكَ وَ طُوبَى لِمَنْ قَاتَلَ مَعَكَ يَا عَلِيُّ أَنْتَ الَّذِي تَنْطِقُ بِكَلَامِي وَ تَتَكَلَّمُ بِلِسَانِي بَعْدِي فَوَيْلٌ لِمَنْ رَدَّ عَلَيْكَ وَ طُوبَى لِمَنْ قَبِلَ كَلَامَكَ يَا عَلِيُّ أَنْتَ سَيِّدُ هَذِهِ الْأُمَّةِ بَعْدِي وَ أَنْتَ إِمَامُهَا وَ خَلِيفَتِي عَلَيْهَا»

تو امام امت و خلیفه من بر امت هستی «سَيِّدُ هَذِهِ الْأُمَّةِ بَعْدِي» واژه بَعْدِی دارد امام و خلیفه هم دارد عبارت دیگری

«وَ أَنْتَ أَوَّلُ مَنْ يَجُوزُ الصِّرَاطَ مَعِي وَ إِنَّ رَبِّي عَزَّ وَ جَلَّ أَقْسَمَ بِعِزَّتِهِ أَنَّهُ لَا يَجُوزُ عَقَبَةَ الصِّرَاطِ إِلَّا مَنْ مَعَهُ بَرَاءَةٌ بِوَلَايَتِكَ وَ وَلَايَةِ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِكَ»

عيون أخبار الرضا (عليه السلام)؛ نویسنده: ابن بابويه، محمد بن على، مصحح: لا جوردی، مهدی، ناشر: نشر جهان، ج1، ص303 و 304، ح63

البته این عبارت در کتب اهل سنت آمده است کسی برگ برائت از آتش از حضرت امیر المؤمنین نداشته باشد از پل صراط نمی تواند رد بشود.

پرسش:

ناقلش خود عمر است.

پاسخ:

بله، عمر می گوید.

«وعن ابن عباس قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم لو أن الرياض أقلام والبحر مداد والجن حساب والإنس كتاب ما أحصوا فضائل علي بن أبي طالب»

منهاج السنة النبوية؛ اسم المؤلف: أحمد بن عبد الحليم بن تيمية الحراني أبو العباس الوفاة: 728، دار النشر: مؤسسة قرطبة - 1406، الطبعة : الأولى، تحقيق: د. محمد رشاد سالم، ج5، ص39

این هم از خود آقایان اهل سنت است. بعد از آن به روایات آقا امام سجاد (سلام الله علیه) می رود روایات متعدد داریم حضرت امام حسین در سند روایت است سه، چهار روایتی که آوردیم مستقیم از آقا امام حسین (سلام الله علیه) است تعدادی روایت داریم در سندش امام حسین قرار گرفته است. یعنی امام حسین از حضرت امیر المؤمنین «عن رسول الله» هفت، هشت روایت این چنین هم داریم.

یکی از ناقلین قضیه خلافت حضرت امیر (سلام الله علیه) خود حضرت سید الشهداء (سلام الله علیه) است. این ها را جزء روایات امام حسین نیاوردیم بلکه جزء روایات حضرت امیر المؤمنین آوردیم. امام سجاد از پدرشان امام حسین از پدرش حضرت علی ابن ابی طالب از رسول اکرم صلی الله علیه واله نقل می کنند:

«يَا عَلِيُّ أَنْتَ أَخِي وَ أَنَا أَخُوكَ يَا عَلِيُّ أَنْتَ مِنِّي وَ أَنَا مِنْكَ يَا عَلِيُّ أَنْتَ وَصِيِّي وَ خَلِيفَتِي وَ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى أُمَّتِي بَعْدِي»

الأمالي (للصدوق)؛ ابن بابويه، محمد بن على، محقق/ مصحح: ندارد. ناشر: كتابچى، ص360

روایاتش از نظر سند صد در صد صحیح است.

 روایت دیگر امالی، صفحه 95- 96 :

«عَنْ أَبِيهِ سَيِّدِ الشُّهَدَاءِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِب علیه السلام‏»

تا آن جایی که می فرماید:

«قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم خَطَبَنَا ذَاتَ يَوْمٍ يَا عَلِيُّ أَنْتَ وَصِيِّي وَ أَبُو وُلْدِي وَ زَوْجُ ابْنَتِي وَ خَلِيفَتِي عَلَى أُمَّتِي فِي حَيَاتِي وَ بَعْد مَوْتِي أَمْرُكَ أَمْرِي وَ نَهْيُكَ نَهْيِي أُقْسِمُ بِالَّذِي بَعَثَنِي بِالنُّبُوَّةِ وَ جَعَلَنِي خَيْرَ الْبَرِيَّةِ إِنَّكَ لَحُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ أَمِينُهُ عَلَى سِرِّهِ وَ خَلِيفَتُهُ عَلَى عِبَادِهِ.»

الأمالي (للصدوق)؛ ابن بابويه، محمد بن على، محقق/ مصحح: ندارد. ناشر: كتابچى، ص95 و 96

روایت صد در صد صحیح است هیچ شبهه ای در وثاقت رواتش نیست.

 روایت بعدی:

«عَنْ أَبِيهِ سَيِّدِ الشُّهَدَاءِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ»

در این جا هم «و اصطفانی و إیاک» پیغمبر به حضرت علی فرمود

«إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَلَقَنِي وَ إِيَّاكَ وَ اصْطَفَانِي وَ إِيَّاكَ وَ اخْتَارَنِي لِلنُّبُوَّةِ وَ اخْتَارَكَ لِلْإِمَامَةِ فَمَنْ أَنْكَرَ إِمَامَتَكَ فَقَدْ أَنْكَرَ نُبُوَّتِي يَا عَلِيُّ أَنْتَ وَصِيِّي وَ أَبُو وُلْدِي وَ زَوْجُ ابْنَتِي وَ خَلِيفَتِي عَلَى أُمَّتِي فِي حَيَاتِي وَ بَعْد مَوْتِي»

الأمالي (للصدوق)؛ ابن بابويه، محمد بن على، محقق/ مصحح: ندارد. ناشر: كتابچى، ص95

روایت دیگر در خصال شیخ صدوق، جلد 2، صفحه 652 از امام حسین از پدر بزرگوارشان که رسول اکرم در آخرین لحظات عمر شریف شان، حضرت امیر المؤمنین را خواستند. حضرت امیر المؤمنین می گوید من را خواستند وقتی رفتم فرمودند:

«يَا عَلِيُّ أَنْتَ وَصِيِّي وَ خَلِيفَتِي عَلَى أَهْلِي وَ أُمَّتِي فِي حَيَاتِي وَ بَعْدَ مَوْتِي‏»

الصدوق، محمد بن علی (متوفاى381هـ)، الخصال، ص652، تحقيق، تصحيح وتعليق: علی أكبر الغفاري،‌ ناشر: جماعة المدرسين فی الحوزة العلمية - قم المقدسة، سال چاپ 1403

 آقایانی که می گویند حضرت امیر المؤمنین خودش را خلیفه نمی دانست این روایت ها به دهان شان می زند! این احادیث در پاسخ به افرادی است که شیعه هستند و این شبهات را مطرح می کنند ولی در پاسخ به اهل سنت احادیث خلافت را جدا می آوریم. فعلاً بحث مان با تعدادی از شیعیانی است که می گویند حضرت امیر المؤمنین خودش را خلیفه پیغمبر نمی دانست.

باز روایت دیگر امالی شیخ طوسی (رضوان الله تعالی علیه)، صفحه 200، حدیث 341 در این جا از امام حسین از حضرت امیر المؤمنین که حضرت رسول الله فرمود:

«يَا عَلِيُّ، إِنَّ اللَّهَ (تَعَالَى) أَمَرَنِي أَنْ أَتَّخِذَكَ أَخاً وَ وَصِيّاً، فَأَنْتَ أَخِي وَ وَصِيِّي، وَ خَلِيفَتِي عَلَى أَهْلِي فِي حَيَاتِي وَ بَعْدَ مَوْتِي‏»

الأمالي (للطوسي)؛ نویسنده: طوسى، محمد بن الحسن، ناشر: دار الثقافة ، مصحح: ندارد، ص200

البته این جا «عَلَی أهْلِی» آمده در جاهای دیگر کلمه «عَلَی أهْلِی» نیست. الا این که ما بگوییم پیغمبر اکرم و حضرت علی «ابوا هذه الأمة» بنابراین امت، اهل پیغمبر و اهل حضرت علی هستند.

پرسش:

این روایت صحیح است؟

پاسخ:

این روایت سنداً صحیح و روایت 86 مسلسل ما است.

پرسش:

در روایت است امام حسین (علیه السلام) در رحم مادر با مادر حرف می زد خودش را معرفی کرد.

پاسخ:

حتی از حضرت زهرا (سلام الله علیها) هست که در رحم با حضرت خدیجه حرف می زدند. با حضرت خدیجه مأنوس بودند. حتی از اهل سنت داریم ولی سنداً بنده نتوانستم یک سند صحیح بیاورم ولی این قضایا مستفیض است.

پرسش:

حضرت زهرا وقتی به دنیا آمد شهادت دادند.

پاسخ:

این در شیعه اتفاقی و اجماعی است این که ائمه (علیهم السلام) لحظه ولادت شان شهادت بر وحدانیت خدا و رسالت نبی مکرم داده اند جزء اعتقادات شیعه است. اعتقاد شیخ صدوق و تصحیح اعتقادات شیخ مفید را ملاحظه کنید ولی این که آیا در رحم با مادرشان صحبت می کردند خیلی از ائمه این تعابیر را داریم که در رحم مادرشان زمزمه می کردند با مادرشان مأنوس بودند.

از اهل سنت هم داریم روایتی یکی از دوستان برای من فرستاده بود روایت زیبایی بود در رابطه با این که حضرت رضا (سلام الله علیه) در رحم مادر تسبیح خدا می گفتند در زمان تولد مناجات می کردند. شواهد النبوة برای مولوی عبد الرحمن جامی این عبارت را در کتابش صفحه 257 آورده که حضرت رضا (سلام الله علیه) در رحم مادرشان تسبیح خدا می گفتند.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته