درس خارج فقه آیت الله حسینی قزوینی (دام عزه) – سال بیست و یکم

 (جلسه پنجاه و دوم 17 10  1403)

موضوع: پاسخ به شبهه«انتخابی بودن خلیفه»

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِه‏ مُحَمَّد وَ عَجِّلْ فَرَجَهُم‏ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيم‏، بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَبِهِ نَسْتَعين وَهُوَ خَيرُ نَاصِرٍ وَ مُعِينْ الْحَمْدُلِلَّه ‏وَ الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ وَعلَیٰ آلِهِ آل الله لَا سِيَّمَا علَیٰ مَوْلانَا بَقِيَّةَ اللَّه‏ وَ الّلعنُ الدّائمُ‏ علَیٰ أَعْدائِهِمْ أعداءَ الله إلىٰ يَوم لِقَاءَ اللّه‏ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّه. وَ أُفَوِّضُ أَمْري إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصيرٌ بِالْعِباد حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكيل‏ نِعْمَ الْمَوْلى‏ وَ نِعْمَ النَّصير

سلام علیکم ورحمة الله در خدمت دوستان هستیم

مسئله اول: علت ذکر نشدن نام حضرت امیرالمومنین علیه السلام در قرآن

پرسش:

استاد! سوال می کنند چرا نام حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام) در قرآن نیامده است؟

پاسخ:

خیلی از چیزها در قرآن نیامده است: 1- اسامی همه پیامبران هم در قرآن نیامده، بنای قرآن بر این نیست اسامی همه پیامبران را بیاورد. صد و بیست و چهار هزار پیغمبر داریم، اسامی کمتر از سی نفرشان در قرآن آمده است. قرآن به صراحت می فرماید:

(بِالْبَينَاتِ وَالزُّبُرِ وَأَنْزَلْنَا إِلَيكَ الذِّكْرَ لِتُبَينَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يتَفَكَّرُونَ)

(از آنها بپرسيد که) از دلايل روشن و کتب (پيامبران پيشين آگاهند!) و ما اين ذکر [= قرآن‌] را بر تو نازل کرديم، تا آنچه به سوی مردم نازل شده است برای آنها روشن سازی؛ و شايد انديشه کنند!

سوره نحل (16): آیه 44

2-در قرآن رکعات نماز نیز نیامده است. از امام کاظم (سلام الله علیه) سوال می کنند حضرت همین جواب را می دهد.

پرسش:

اهمیت این با اهمیت نماز قابل مقایسه نیست.

پاسخ:

روش قرآن این است. علاوه بر این تعبیری که امام (رضوان الله تعالی علیه) در کتاب کشف الاسرار دارد، خدای عالم می خواهد کارها به صورت طبیعی جلو برود.

ملاحظه بفرمایید مغرضین همه تلاش شان بر این بود فضائل حضرت امیر (سلام الله علیه) را از بین ببرند و نگذارند باقی بماند. اگر اسم حضرت امیر المؤمنین در قرآن می آمد قطعاً تغییر می دادند و این باعث می شد قرآن گرفتار تحریف بشود.

در روایتی _این روایت دو سند دارد و هر دو سند صحیح است_ امام صادق (سلام الله علیه) می فرماید:

«عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ وَ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ أَبِي سَعِيدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِي بَصِير، إِنَّ النَّاسَ يَقُولُونَ فَمَا لَهُ لَمْ يُسَمِّ عَلِيّاً وَ أَهْلَ بَيْتِهِ علیهم السلام فِي كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ فَقَالَ قُولُوا لَهُمْ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم نَزَلَتْ عَلَيْهِ الصَّلَاةُ وَ لَمْ يُسَمِّ اللَّه‏ لَهُمْ ثَلَاثاً وَ لَا أَرْبَعا»

دو یا سه رکعت نفرمود

« حَتَّى كَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) هُوَ الَّذِي فَسَّرَ ذَلِكَ لَهُمْ وَ نَزَلَتْ عَلَيْهِ الزَّكَاةُ وَ لَمْ يُسَمِّ لَهُمْ مِنْ كُلِّ أَرْبَعِينَ دِرْهَماً دِرْهَمٌ حَتَّى كَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) هُوَ الَّذِي فَسَّرَ ذَلِكَ لَهُمْ وَ نَزَلَ الْحَجُّ فَلَمْ يَقُلْ لَهُمْ طُوفُوا أُسْبُوعاً حَتَّى كَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) هُوَ الَّذِي فَسَّرَ ذَلِكَ لَهُمْ وَ نَزَلَتْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ وَ نَزَلَتْ فِي عَلِيٍّ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) فِي عَلِيٍّ مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ وَ قَالَ ص أُوصِيكُمْ بِكِتَابِ اللَّهِ وَ أَهْلِ بَيْتِي فَإِنِّي سَأَلْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ لَا يُفَرِّقَ بَيْنَهُمَا حَتَّى يُورِدَهُمَا عَلَيَّ الْحَوْضَ فَأَعْطَانِي ذَلِكَ وَ قَالَ لَا تُعَلِّمُوهُمْ فَهُمْ أَعْلَمُ مِنْكُمْ وَ قَالَ إِنَّهُمْ لَنْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ بَابِ هُدًى وَ لَنْ يُدْخِلُوكُمْ فِي بَابِ ضَلَالَةٍ فَلَوْ سَكَتَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَلَمْ يُبَيِّنْ مَنْ أَهْلُ بَيْتِهِ لَادَّعَاهَا آلُ فُلَانٍ وَ آلُ فُلَانٍ وَ لَكِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْزَلَهُ فِي كِتَابِهِ تَصْدِيقاً لِنَبِيِّهِ (صلی الله علیه واله وسلم)- إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً فَكَانَ عَلِيٌّ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ وَ فَاطِمَةُ (علیها السلام) فَأَدْخَلَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) تَحْتَ الْكِسَاءِ فِي بَيْتِ أُمِّ سَلَمَةَ ثُمَّ قَالَ اللَّهُمَّ إِنَّ لِكُلِّ نَبِيٍّ أَهْلًا وَ ثَقَلًا وَ هَؤُلَاءِ أَهْلُ بَيْتِي وَ ثَقَلِي فَقَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ أَ لَسْتُ مِنْ أَهْلِكَ فَقَالَ إِنَّكِ إِلَى خَيْرٍ وَ لَكِنَّ هَؤُلَاءِ أَهْلِي وَ ثِقْلِي فَلَمَّا قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) كَانَ عَلِيٌّ أَوْلَى النَّاسِ بِالنَّاسِ لِكَثْرَةِ مَا بَلَّغَ فِيهِ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) وَ إِقَامَتِهِ لِلنَّاسِ وَ أَخْذِهِ بِيَدِهِ فَلَمَّا مَضَى عَلِيٌّ لَمْ يَكُنْ يَسْتَطِيعُ عَلِيٌّ وَ لَمْ يَكُنْ لِيَفْعَلَ أَنْ يُدْخِلَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ وَ لَا الْعَبَّاسَ بْنَ عَلِيٍّ وَ لَا وَاحِداً مِنْ وُلْدِهِ إِذاً لَقَالَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَنْزَلَ فِينَا كَمَا أَنْزَلَ فِيكَ فَأَمَرَ بِطَاعَتِنَا كَمَا أَمَرَ بِطَاعَتِكَ وَ بَلَّغَ فِينَا رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) كَمَا بَلَّغَ فِيكَ وَ أَذْهَبَ عَنَّا الرِّجْسَ كَمَا أَذْهَبَهُ عَنْكَ فَلَمَّا مَضَى عَلِيٌّ (علیه السلام) كَانَ الْحَسَنُ (علیه السلام) أَوْلَى بِهَا لِكِبَرِهِ فَلَمَّا تُوُفِّيَ لَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يُدْخِلَ وُلْدَهُ وَ لَمْ يَكُنْ لِيَفْعَلَ ذَلِكَ وَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ- وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‏ بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللَّهِ فَيَجْعَلَهَا فِي وُلْدِهِ إِذاً لَقَالَ الْحُسَيْنُ أَمَرَ اللَّهُ بِطَاعَتِي كَمَا أَمَرَ بِطَاعَتِكَ وَ طَاعَةِ أَبِيكَ وَ بَلَّغَ فِيَّ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) كَمَا بَلَّغَ فِيكَ وَ فِي أَبِيكَ وَ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنِّي الرِّجْسَ كَمَا أَذْهَبَ عَنْكَ وَ عَنْ أَبِيكَ فَلَمَّا صَارَتْ إِلَى الْحُسَيْنِ (علیه السلام) لَمْ يَكُنْ أَحَدٌ مِنْ‏ أَهْلِ بَيْتِهِ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَدَّعِيَ عَلَيْهِ كَمَا كَانَ هُوَ يَدَّعِي عَلَى أَخِيهِ وَ عَلَى أَبِيهِ لَوْ أَرَادَا أَنْ يَصْرِفَا الْأَمْرَ عَنْهُ وَ لَمْ يَكُونَا لِيَفْعَلَا ثُمَّ صَارَتْ حِينَ أَفْضَتْ إِلَى الْحُسَيْنِ ع فَجَرَى تَأْوِيلُ هَذِهِ الْآيَةِ- وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‏ بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللَّهِ ثُمَّ صَارَتْ مِنْ بَعْدِ الْحُسَيْنِ لِعَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ثُمَّ صَارَتْ مِنْ بَعْدِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ (علیه السلام) وَ قَالَ الرِّجْسُ هُوَ الشَّكُّ وَ اللَّهِ لَا نَشُكُّ فِي رَبِّنَا أَبَداً.»»

الكافي (ط - الإسلامية)؛ نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج1، ص286، بَابُ مَا نَصَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رَسُولُهُ عَلَى الْأَئِمَّةِ (علیهم السلام) وَاحِداً فَوَاحِداً، ح1

روایت خیلی مفصل و قانع کننده است امام چندین مورد را ذکر می کند می فرماید بیان این ها به عهده نبی مکرم بوده است.

جواب دیگری که داده شده حاج آقای سبحانی در کتاب هایشان خیلی روی این جواب تکیه دارند و آن اینکه:

«الذکر بالوصف ابلغ تأثیرا»

اگر اسم حضرت علی را بیاورد، می گویند از کجا معلوم است که مراد حضرت علی ابن ابی طالب است؟ شاید علی اسم خدا باشد و اسم حضرت علی ابن ابی طالب هم باشد. می روند یک علی ابن ابی طالب دیگری پیدا می کنند و می گویند او نیست بلکه این است! اما وقتی تعریف به وصف می شود وصفش هم وصف منحصر به فرد است این را هیچ کاری نمی توانند بکنند.

«عندما یرید الشارع ان یعرف أحدا فتارة تقتضی الشرایط أن یعرف بالاسم کما في قوله تعالی وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ»

(وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيمَ يا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيكُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَينَ يدَي مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَينَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِينٌ)

و (به ياد آوريد) هنگامي را که عيسي بن مريم گفت: «اي بني اسرائيل! من فرستاده خدا به سوي شما هستم در حالي که تصديق‌کننده کتابي که قبل از من فرستاده شده [= تورات‌] مي‌باشم، و بشارت‌دهنده به رسولي که بعد از من مي‌آيد و نام او احمد است!» هنگامي که او [= احمد] با معجزات و دلايل روشن به سراغ آنان آمد، گفتند: «اين سحري است آشکار»!

سوره صف (61): آیه 6

این تعریف به اسم

تعریف به عدد: (وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَي عَشَرَ نَقِيبًا)

(وَلَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَي عَشَرَ نَقِيبًا وَقَالَ اللَّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَاةَ وَآتَيتُمُ الزَّكَاةَ وَآمَنْتُمْ بِرُسُلِي وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَأُكَفِّرَنَّ عَنْكُمْ سَيئَاتِكُمْ وَلَأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ فَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ)

خدا از بني اسرائيل پيمان گرفت. و از آنها، دوازده نقيب [= سرپرست‌] برانگيختيم. و خداوند (به آنها) گفت: «من با شما هستم! اگر نماز را برپا داريد، و زکات را بپردازيد، و به رسولان من ايمان بياوريد و آنها را ياري کنيد، و به خدا قرض الحسن بدهيد [= در راه او، به نيازمندان کمک کنيد]، گناهان شما را مي‌پوشانم [= مي بخشم‌]؛ و شما را در باغهايي از بهشت، که نهرها از زير درختانش جاري است، وارد مي‌کنم. اما هر کس از شما بعد از اين کافر شود، از راه راست منحرف گرديده است.

سوره مائده (5): آیه 12

تعریف بالوصف:

(الَّذِينَ يتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِي الْأُمِّي الَّذِي يجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ يأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَينْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيحِلُّ لَهُمُ الطَّيبَاتِ وَيحَرِّمُ عَلَيهِمُ الْخَبَائِثَ وَيضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ)

همانها که از فرستاده (خدا)، پيامبر «امي» پيروي مي‌کنند؛ پيامبري که صفاتش را، در تورات و انجيلي که نزدشان است، مي‌يابند؛ آنها را به معروف دستور مي‌دهد، و از منکر باز ميدارد؛ اشيار پاکيزه را براي آنها حلال مي‌شمرد، و ناپاکيها را تحريم مي کند؛ و بارهاي سنگين، و زنجيرهايي را که بر آنها بود، (از دوش و گردنشان) بر مي‌دارد، پس کساني که به او ايمان آوردند، و حمايت و ياريش کردند، و از نوري که با او نازل شده پيروي نمودند، آنان رستگارانند. این تعریف به وصف است.

سوره اعراف (7): آیه 157

این تعریف به وصف است.

«والمشهور بین اللغویین بأن ذکر الوصف ابلغ تأثیرا و تأکیدا من ذکر الاسم»

 تأکید و تأثیرش بیشتر از ذکر به اسم است. خدای عالم در قرآن آورد:

(إِنَّمَا وَلِيكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ)

سرپرست و ولی شما، تنها خداست و پيامبر او و آنها که ايمان آورده‌ اند؛ همان ها که نماز را برپا می دارند، و در حال رکوع، زکات می ‌دهند.

سوره مائده (5): آیه 55

(إِنَّمَا وَلِيكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ) این دو تا مشخص است. (وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ) نماز می خواند، زکات هم در حال رکوع می دهد. آیا این کار در طول تاریخ غیر از حضرت امیر المؤمنین (سلام الله علیه) از کسی سر زده است!؟

 آلوسی می گوید:

«غالب الأخباريين على أنها نزلت فى علىّ كرّم الله تعالى وجهه»

غالب محدثین بر این عقیده هستند که این آیه در حق علی نازل شده.

روح المعاني في تفسير القرآن العظيم والسبع المثاني ، اسم المؤلف:  العلامة أبي الفضل شهاب الدين السيد محمود الألوسي البغدادي الوفاة: 1270هـ ، دار النشر : دار إحياء التراث العربي – بيروت، ج 6، ص 167

همچنین در جلد 6 صفحه 186 دارد:

«والآية عند معظم المحدثين نزلت فى على كرم الله تعالى وجهه»

روح المعاني في تفسير القرآن العظيم والسبع المثاني؛ اسم المؤلف: العلامة أبي الفضل شهاب الدين السيد محمود الألوسي البغدادي الوفاة: 1270هـ، دار النشر: دار إحياء التراث العربي – بيروت، ج 6، ص 186

یا در رابطه با آیه 67 سوره مائده:

(يا أَيهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ)

اي پيامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، کاملا (به مردم) برسان! و اگر نکني، رسالت او را انجام نداده‌اي! خداوند تو را از (خطرات احتمالي) مردم، نگاه مي‌دارد؛ و خداوند، جمعيت کافران (لجوج) را هدايت نمي‌کند.

سوره مائده (5): آیه 67

 عبد الله ابن مسعود می گوید:

«كنا نقرأ على عهد رسول الله (صلى الله عليه و سلم)»

کلمه «کانَ» دلیل بر استمرار است صیغه متکلم مع الغیر دلیل بر استیعاب (فرا گیری) است می گوید:

«كنا نقرأ على عهد رسول الله (صلى الله عليه و سلم) ياأيها الرسول بلغ ماأنزل اليك من ربك إن عليا ولى المؤمنين وإن لم تفعل فما بلغت رسالته»

روح المعاني في تفسير القرآن العظيم والسبع المثاني ، اسم المؤلف:  العلامة أبي الفضل شهاب الدين السيد محمود الألوسي البغدادي الوفاة: 1270هـ ، دار النشر : دار إحياء التراث العربي – بيروت، ج 6، ص 193

«أخرج ابن مردويه عن ابن مسعود: كنا نقرأ على عهد رسول الله صلى الله عليه وسلم (يا أيها الرسول بلغ ما أنزل إليك من ربك) ان عليا مولى المؤمنين (وإن لم تفعل فما بلغت رسالته والله يعصمك من الناس)

الدر المنثور؛ اسم المؤلف: عبد الرحمن بن الكمال جلال الدين السيوطي الوفاة: 911 ، دار النشر : دار الفكر - بيروت – 1993، ج3، ص117

پس در زمان رسول اکرم می گوید این آیه را این طور می خواندیم. البته ما نمی خواهیم بگوییم به این شکل بود یعنی در زمان پیغمبر، نبی مکرم به قدری گفته بود (بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيكَ) در رابطه با حضرت امیر المؤمنین است تفسیر نبی مکرم را صحابه جزء آیه می شمردند.

«إنَّ علیاً ولیّ المؤمنین»؛ قطعاً تبیین پیغمبر است شکی در آن نیست اما این تبیین را مدام قرائت کردند و به همین شکل شده است.

 تفسیر آلوسی، جلد 6، صفحه 193؛ مناقب ابن مردویه، صفحه 200؛ در المنثور، جلد 2، صفحه 268؛ شوکانی، جلد 2، صفحه 60؛ المنار رشید رضا، جلد 6، صفحه 463. (اهل سنت) از این بهتر می خواهند؟!

این که می گویند چرا نام حضرت علی در قرآن نیامده جواب های مختلفی دارد، یکی از جواب هایش همین است که بیان کردیم.

یا در قرآن به صراحت آمد: (فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً)

(وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَكَتْ أَيمَانُكُمْ كِتَابَ اللَّهِ عَلَيكُمْ وَأُحِلَّ لَكُمْ مَا وَرَاءَ ذَلِكُمْ أَنْ تَبْتَغُوا بِأَمْوَالِكُمْ مُحْصِنِينَ غَيرَ مُسَافِحِينَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً وَلَا جُنَاحَ عَلَيكُمْ فِيمَا تَرَاضَيتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَرِيضَةِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا)

و زنان شوهردار (بر شما حرام است؛) مگر آنها را که (از راه اسارت) مالک شده‌ايد؛ (زيرا اسارت آنها در حکم طلاق است؛) اينها احکامي است که خداوند بر شما مقرر داشته است. اما زنان ديگر غير از اينها (که گفته شد)، براي شما حلال است که با اموال خود، آنان را اختيار کنيد؛ در حالي که پاکدامن باشيد و از زنا، خودداري نماييد. و زناني را که متعه [= ازدواج موقت‌] مي‌کنيد، واجب است مهر آنها را بپردازيد. و گناهي بر شما نيست در آنچه بعد از تعيين مهر، با يکديگر توافق کرده‌ايد. (بعدا مي‌توانيد با توافق، آن را کم يا زياد کنيد.) خداوند، دانا و حکيم است.

سوره نساء (4): آیه 24

کاملاً مشخص است نکاح دائم نیست خدا نکاح دائم را در جای دیگر مفصل صحبت کرده است. اینجا منظور نکاح غیر دائم است.

 قرطبی می گوید:

«وقال الجمهور: المراد نكاح المتعة الذي كان في صدر الإسلام»

الجامع لأحكام القرآن؛ اسم المؤلف: أبو عبد الله محمد بن أحمد الأنصاري القرطبي الوفاة: 671، دار النشر: دار الشعب – القاهرة، ج5، ص130

صحیح مسلم می گوید:

«...قال سمعت جَابِرَ بن عبد اللَّهِ يقول كنا نَسْتَمْتِعُ بِالْقَبْضَةِ من التَّمْرِ وَالدَّقِيقِ الْأَيَّامَ على عَهْدِ رسول اللَّهِ صلى الله عليه وسلم»

صحيح مسلم؛ اسم المؤلف:  مسلم بن الحجاج أبو الحسين القشيري النيسابوري الوفاة: 261، دار النشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ج2، ص1023، ح1405

زن ها را صیغه می کردیم یک مشت خرما یا یک مشت آرد می دادیم.

سرخسی از فقهای بزرگ احناف است _مبسوط مثل جواهر ما است یعنی مفصل ترین کتاب فقهی حنفی ها است، اقوال شافعی ها، مالکی ها و حنبلی ها را نقل کرده اقوال حنفی ها را تأیید کرده مثل صاحب جواهر و صاحب ریاض _ می گوید:

«وقد صح أن عمر رضي الله عنه نهى الناس عن المتعة فقال متعتان كانتا على عهد رسول الله وأنا أنهي الناس عنهما متعة النساء ومتعة الحج»

المبسوط؛ اسم المؤلف: شمس الدين السرخسي الوفاة: 483، دار النشر: دار المعرفة – بيروت، ج4، ص27

اگر اسم حضرت علی هم در قرآن آمده بود می گفتند بعداً نبی مکرم فرمود این آیه نسخ شده است! بهرحال با قرآن بازی کردن شاخ و دم ندارد.

 مسند احمد:

«مُتْعَتَانِ كَانَتَا على عَهْدِ النبي صلى الله عليه وسلم فَنَهَانَا عنهما عُمَرُ رضي الله عنه»

مسند الإمام أحمد بن حنبل؛ اسم المؤلف: أحمد بن حنبل أبو عبدالله الشيباني الوفاة: 241، دار النشر: مؤسسة قرطبة – مصر، ج3، ص325

حضرت امیر المؤمنین می فرماید:

«لَوْ لَا أَنَّ عُمَرَ نَهَى عَنِ الْمُتْعَةِ مَا زَنَى إِلَّا شَقِي‏»

عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية؛ نويسنده: ابن أبي جمهور، محمد بن زين الدين‏ (تاريخ وفات مؤلف: زنده در 901 ق‏) ، محقق / مصحح: عراقى، مجتبى‏، ناشر: دار سيد الشهداء للنشر، قم: 1405ق، ج2، ص125

یکی از راه هایی که جلوگیری از فساد می کرد بحث متعه بود. از آن طرف اهل سنت درباره ابن جُریح، (ابن جُریج) می گویند:

«وأما بن جريج فإنه أوصى بنيه بستين امرأة وقال لا تزوجوا بهن فانهن أمهاتكم وكان يرى المتعة»

تاريخ بغداد؛ اسم المؤلف: أحمد بن علي أبو بكر الخطيب البغدادي الوفاة: 463، دار النشر: دار الكتب العلمية – بيروت، ج7، ص255

گفت من شصت تا زن صیغه ای دارم!

«وقال محمد بن عبد الله بن عبد الحكم سمعت الشافعي يقول استمتع ابن جريج بتسعين امرأة حتى إنه كان يحتقن في الليل بأوقية شيرج طلبا للجماع»

سير أعلام النبلاء؛ اسم المؤلف: محمد بن أحمد بن عثمان بن قايماز الذهبي أبو عبد الله الوفاة: 748، دار النشر: مؤسسة الرسالة - بيروت - 1413، الطبعة: التاسعة، تحقيق: شعيب الأرناؤوط , محمد نعيم العرقسوسي، ج6، ص333

بعضی ها می گویند نود تا زن صیغه ای داشت. «إنه كان يحتقن في الليل بأوقية شيرج» ایشان شب ها یک لیوان روغن کنجد می خورد «طلبا للجماع»!

در مورد خلیفه دوم دارد بر این که چهل بار رفت نماز بخواند افراد آمدند در رکوع انگشتر داد یک آیه نازل بشود اما آیه نازل نشد!

مسئله دوم: دروغ مطلاق بودن امام حسن علیه السلام

پرسش:

استاد ببخشید! نود تا در مورد ابن جریج گفتید در مورد امام مجتبی (علیه السلام) می گویند هر روز زنی را نکاح می کرد!

پاسخ:

کاملاً دروغ است واقعیت ندارد این را بنی امیه درست کردند که چهره امام مجتبی علیه السلام را مخدوش کنند.  یکی از طلبه هایی که در بحث ما می آمد موضوع رساله سطح 3 یا سطح 4 ایشان قضیه مطلاق بودن حضرت امام مجتبی علیه السلام بود. به خوبی کار کرده بود. روایاتی که آمده کلاً روایات ضعیف است فقط ما یک روایت صحیح داریم آن روایت صحیح هم قابل توجیه است ظاهراً تقیةً وارد شده باشد. اگر امام حسن مجتبی فرضاً پانصد تا زن گرفته بود حداقل باید صد تا بچه می داشت فرزندان امام مجتبی کمتر از فرزندان امام حسین هستند. از هر زنی یک فرزند می داشت باید چهارصد، پانصد تا بچه می داشت! یا اگر هفتاد زن گرفته بودند، باید هفتاد تا بچه می داشتند. ولذا همه اش ساخته و پرداخته بنی امیه است و به هیچ وجه واقعیت ندارد دروغ محضِ محضِ محض است. الان وقتش نیست ولی این روایات را مفصل بررسی کردیم "نقد و بررسی مطلاق بودن امام حسن".

به دوستان توصیه می کنم مطالب علمی که فرا می گیرند الان زمان نوشتن در دفتر و کتاب نیست این ها را به خوبی تنظیم کنند فایل کنند روی کامپیوتر بگذارند این فایل ها دسته بندی بشود چون اگر همین طوری روی هارد بریزند پیدا کردنش سخت است بعضاً هم اسم فایل را آدم فراموش می کند.

مسئله سوم: نسبت دروغ به حضرت علی علیه السلام در باب انتخابی دانستن خلیفه

آغاز بحث...

أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيم‏، بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ،

خوب است مروری به سه، چهار تا شبهه این آدم پلید (احمد الکاتب) کنیم که قبلا مطرح شده بود. در صفحه 18 کتابش چهار، پنج شبهه مطرح کرده و می گوید:

«وقد انطلق الإمامیون في بناء نظریتهم من کون الإمام علي بن أبي طالب وصیا للنبي (صلی الله علیه وسلم) وهو أمر ثابت»

این که حضرت علی (سلام الله علیه) وصی پیغمبر بود هیچ اختلافی نیست

«ولکنه کان یتعلق بالأمور العادیة والشخصیة، ولم تکن له علاقة بالسیاسیة والإمامة أو الخلافة الدینیة»

قرض های من را بدهد نماز قضا دارم این ها را قضا کند امثال این مسائل... این یک اشکالش است باید به خوبی جواب داده بشود که آیا واقعاً منظور از وصیت پیغمبر این بوده؟! اولین جمله ای که نبی مکرم در سال سوم بعثت یعنی اولین جلسه ای که اعلان رسالت کرد، در مورد حضرت امیر المؤمنین و وصایت ایشان بود. سند صحیح است تاریخ طبری، جلد 3، صفحه 321 حدیث معتبر:

فأخذ برقبتي ثم قال إن هذا أخي ووصي وخليفتي فيكم فاسمعو له وأطيعوا قال فقام القوم يضحكون ويقولون لأبي طالب قد أمرك أن تسمع لابنك وتطيع»

تاريخ الطبري؛ اسم المؤلف: لأبي جعفر محمد بن جرير الطبري الوفاة: 310، دار النشر: دار الكتب العلمية – بيروت، ج1، ص542 (آدرس دهی با استفاده از نرم افزار الجامع الکبیر)

کلمه خلیفه به چه معنا است؟! یعنی قرض های من را بدهد اموال من را جا به جا کند؟! یا مراد از خلیفه در این جا جانشین است؟ همین عبارت را کامل ابن أثیر، جلد 1، صفحه 586 دارد

«فأخذ برقبتي ثم قال إن هذا أخي ووصيتي وخليفتي فيكم فاسمعوا له وأطيعوا قال فقام القوم يضحكون فيقولون لأبي طالب قد أمرك أن تسمع لأبنك وتطيع»

الكامل في التاريخ؛ اسم المؤلف: أبو الحسن علي بن أبي الكرم محمد بن محمد بن عبد الكريم الشيباني الوفاة: 630هـ، دار النشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1415هـ، الطبعة: ط2، تحقيق: عبد الله القاضي، ج1، ص586

سند آن هم معتبر است ولی سند تاریخ طبری قوی تر است.

 شبهه دومی که مطرح می کند می گوید شیعه از حدیث غدیر استفاده کرده بر این که پیغمبر همچنین حرفی زد حدیثی است

«وهو حدیث یعترف المسلمون بصحته ولکنهم ینفون دلالته علی الإمامة»

باز هم به این اندازه انصاف داشته مثل ابن تیمیه خبیث نیست که می گوید حدیث غدیر ضعیف است و ... .

احمد الکاتب می گوید:

«ولکنهم ینفون دلالته علی الإمامة»

این هم یک شبهه! غدیر درست است اما غدیر دلالت بر امامت حضرت امیر نمی کند باید جواب داده بشود آیا واقعاً غدیر به امامت دلالت نمی کند؟!

 سه روز پیغمبر اکرم در هوای گرم و سوزان، ابن أثیر و دیگران دارند بر این که به قدری هوا گرم بود صحابه یک قسمت عبای شان را زیر پای شان می گذاشتند گرمای زمین را بگیرد یک طرفش را هم بر سرشان کشیده بودند تا از دمای زیاد آفتاب در امان باشند. سه شبانه روز آن جا بودند پیغمبر از همه مردم بیعت گرفت حتی از زنان نیز بیعت گرفته است.

در هر سفری نبی مکرم یکی از همسرانش را می برد در حجة الوداع تمام همسرانش را برد و از همه آنها بیعت گرفت.

بزرگان اهل سنت مثل سبط ابن جوزی می گوید:

«ألستُ أولى بالمؤمنين من أنفسهم؟ وهذا نصّ صريح في اثبات إمامته وقبول طاعته»

تذكرة الخواص؛ نویسنده: سبط بن الجوزي الحنفي، شمس الدين أبوالمظفر يوسف بن فرغلي (متوفاى654هـ)، ناشر: مؤسسة أهل البيت ـ بيروت، 1401هـ ـ 1981م، ص31

بزرگان اهل سنت گفتند غدیر دلالت بر امامت و خلافت می کند.

 بعد می گوید:

«فان الصحابة (رضی الله عنهم) لم یفهموا من حدیث الغدیر أو غیره من الأحادیث معنی النص والتعیین بالخلافة، ولذلک اختیاروا طریق الشوری»

در غدیر در حقیقت این شبهه را هم اضافه کرده و می گوید صحابه همچنین چیزی از حدیث غدیر نفهمیدند ولذا رفتند با ابوبکر بیعت کردند!

در پاسخ می گوییم: این عبارت تاریخ طبری است همین صحابه در سقیفه گفتند: «لا نبايع إلا عليا»

«فقالت الأنصار أو بعض الأنصار لا نبايع إلا عليا»

تاريخ الطبري؛ اسم المؤلف: لأبي جعفر محمد بن جرير الطبري الوفاة: 310، دار النشر: دار الكتب العلمية – بيروت، ج2، ص233

حضرت امیر المؤمنین در زمان سقیفه به غدیر استدلال فرمود. حضرت صدیقه در سه تا از جلسات به غدیر استدلال فرمود. صحابه حدود چهارده نفری که روز دوم، سوم خلافت ابوبکر اعتراض کردند از این چهارده نفر حدود هفت، هشت نفرشان غدیر را مطرح کردند. آن وقت می گویی صحابه این را نفهمیدند؟!

یک دفعه واقعاً شبهه است انسان مطرح می کند یک دفعه عناد است.

«وبایعوا أبا بکر کلخلیفة من بعد الرسول (صلی الله علیه وسلم) وکان منهم الإمام علي نفسه الذي بایع أبا بکر وعمر وعثمان»

بعد می گوید در خطبه 216 حضرت امیر فرموده:

«دَعُونِي وَ الْتَمِسُوا غَيْرِي فَإِنَّا مُسْتَقْبِلُونَ أَمْراً لَهُ وُجُوهٌ وَ أَلْوَانٌ لَا تَقُومُ لَهُ الْقُلُوبُ وَ لَا تَثْبُتُ عَلَيْهِ الْعُقُولُ وَ إِنَّ الْآفَاقَ قَدْ أَغَامَتْ وَ الْمَحَجَّةَ قَدْ تَنَكَّرَتْ. وَ اعْلَمُوا أَنِّي إِنْ أَجَبْتُكُمْ رَكِبْتُ بِكُمْ مَا أَعْلَمُ وَ لَمْ أُصْغِ إِلَى قَوْلِ الْقَائِلِ وَ عَتْبِ الْعَاتِبِ وَ إِنْ تَرَكْتُمُونِي فَأَنَا كَأَحَدِكُمْ وَ لَعَلِّي أَسْمَعُكُمْ وَ أَطْوَعُكُمْ لِمَنْ وَلَّيْتُمُوهُ أَمْرَكُمْ وَ أَنَا لَكُمْ وَزِيراً خَيْرٌ لَكُمْ مِنِّي أَمِيرا»

نهج البلاغة (للصبحي صالح)؛ نویسنده: شريف الرضى، محمد بن حسين، ناشر: هجرت، محقق/ مصحح: فیض الاسلام، ص136،   92 و من كلام له ع لما أراده الناس على البيعة بعد قتل عثمان رضي الله عنه‏

این را هم مفصل جواب دادیم.

در شبهه بعدی می گوید حضرت امیر المؤمنین نظریه شورا را قبول داشت! یعنی خلیفه را امت باید انتخاب کنند.

«حیث یقول في رسالة له»

این «رِسالةُ له» اشتباه است خطبه و سخنرانی حضرت است این هم یکی از خیانت های احمد الکاتب است.

«الواجب في حکم الله وحکم الإسلام علی المسلمین بعد ما یموت إمامهم أو یقتل...»

واجب در حکم خدا و اسلام بر مسلمان ها این است، یعنی خدای عالم واجب کرد بعد از این که امام شان کشته می شود یا از دنیا می رود

«أن لا یعلموا عملا ولا یحدثوا حدثا ولا یقدموا یدا ولا رجلا ولا یبدءوا بشيء قبل أن یختاروا لأنفسهم إماما عفیقا عالما ورعا عارفا بالقضاء والسنة»

این از حضرت امیر اگر خلیفه از دنیا رفت کسی حق ندارد هیچ حرکتی انجام بدهد.

«لا یعلموا عملا ولا یحدثوا حدثا ولا یقدموا یدا ولا رجلا ولا یبدءوا بشيء» اصلا قدم از قدم بر ندارند و باید بروند امام انتخاب کنند. «یختاروا لأنفسهم إماما عفیقا عالما ورعا عارفا بالقضاء والسنة»

این هم یک شبهه است که باید به خوبی جواب داده بشود امروز هم بعضی از تازه به دوران رسیده ها این فرمایش حضرت امیر را مطرح کرده و می گویند حق انتخاب با مردم است حضرت امیر در رأس این مسائل است خودش می گوید انتخاب به عهده مردم است یعنی از خودش خلافت را نفی می کند!

دوستان برای این شبهه جوابی دارند؟

پرسش:

(إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا)

از دودمان من (نيز امامانی قرار بده!)

سوره بقره (2): آیه 124

پاسخ:

نه، عبارت حضرت امیر ضد آن است خدا فرموده اما خود حضرت امیر می فرماید اگر خلیفه تان از دنیا رفت، خدا و اسلام واجب کرده قبل از این که قدم از قدم بردارید، خلیفه انتخاب کنید.

پرسش:

ادامه خطبه می فرماید خدا برای تان خلیفه انتخاب نکرده باشد در حالی که خدا انتخاب کرد و من هستم.

پاسخ:

بله، احمد الکاتب و امثال او یک بخش از خطبه را گرفته و بخش آخرش را رها می کنند مثل:

(لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ)

به نماز نزديک نشويد

سوره نساء (4): آیه 43

مردم نماز نخوانید و (وَأَنْتُمْ سُكَارَى) را رها می کنند

(فَوَيلٌ لِلْمُصَلِّينَ * الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ)

پس وای بر نماز گزارانی که در نماز خود سهل ‌انگاری می ‌کنند،

سوره ماعون (107): آیات 4 و 5

را می گیرند و (الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ) را نمی گیرند همان طور که در جواب قبلی گفتیم: (قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ) را می گیرند و (يوحَى إِلَي) را نمی گیرند.

(قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يوحَى إِلَي أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ)

بگو: من فقط بشری هستم مثل شما؛ (امتيازم اين است که) به من وحی می ‌شود که تنها معبودتان معبود يگانه است؛

سوره کهف (18): آیه 110

این در حقیقت یک روشی است که اخیراً وهابی ها کاملاً روی این تکیه دارند در فن مناظره شان هم تمام تلاش شان بر این است یک بخش از روایت را بیاورند قبل و بعدش را حذف کنند.

وقتی من همین را در کتاب مصطفی طباطبایی دیدم، این خبیث پیش شیعه می گوید من شیعه هستم پیش سنی می گوید من سنی هستم پیش وهابی می گوید من وهابی هستم پیش لا مذهب ها می گوید هیچ مذهبی را قبول ندارم مسلمان هستم!

بدبختی این جا است خودش را به عنوان لیدر شیعه معرفی می کند یک مدتی در دائرة المعارف آقای میر سلیم مقاله می نوشت، دوستان ما مدارکی آن جا بردند که این آقا منحرف است. حتی دست خطش را دارم که نسبت به حضرت ولی عصر (ارواحنا فداه) وقیح ترین توهین ها را دارد؛ نسبت به حضرت زهرا به همین شکل. دوستان مدارک را بردند و او را از آن جا بیرون انداختند، دوباره در دائرة المعارف آقای بجنوردی مقاله می نوشت رفقای ما آن جا هم رفتند مدارک را بردند و او را از آن جا هم بیرون انداختند. آمد و نماز جمعه و جماعات داشت.

بنده خودم شنیدم که آیت الله العظمی سبحانی چند بار فرمود : من شکی در ناصبی بودن مصطفی طباطبایی ندارم.

یادم نمی رود شاید چهل روز قبل از رحلت آیت الله العظمی فاضل لنکرانی آیت الله سبحانی به من زنگ زده گفتند می خواهیم به عیادت آقای فاضل برویم شما هم باشید رفتیم. به مناسبتی اسم سید مصطفی آمد ایشان همان جا جلوی آقای فاضل گفت من شبهه ای در ناصبی بودن مصطفی طباطبایی ندارم!

یادم است در زمان ریاست قوه قضائیه آقای هاشمی شاهرودی بود در آن سال عید فطر در ایران یکشنبه بود عربستان شنبه را عید گرفته بود ایشان با هشتصد نفر در تهران روز شنبه نماز عید فطر خواند و افطار کردند!

یعنی ماه در ایران دیده نشده بود نه مقام معظم رهبری، نه مراجع حتی در نجف هم کسی اعلام نکرد شنبه عید است، ولی طباطبایی طبق عربستان روز شنبه با هشتصد نفر در شمال تهران نماز خواند!

ما بیست و پنج سالی با او درگیر هستیم مناظره ای تقریباً سه ساعت و نیمه در رابطه با مسئله مهدویت با او داشتیم.

بعد گفته بود خیلی اشتباه کردم با فلانی مناظره کردم و اشتباه دومم این بود که در رابطه با مهدویت بحث کردم این ها دست شان خیلی پر بود. اگر من در علوم قرآنی بحث می کردم خوب بود چون دست شان خالی بود. چهار ماه خانه نشین شد در را روی شاگردهایش بست.

بعد از چهار ماه یک سری اراذل و اوباش رفتند او را دوباره آوردند الان هم در خانه اش با چهار، پنج نفر نماز جمعه می خواند! یعنی بال و پرش ریخته شد.

این عبارت را از ایشان دیدیم در ذهنم نبود قضیه چه است؟ سید ابو الفضل برقعی سر دسته منافقین بود او در قم درس مکاسب داشت شاید شلوغ ترین درس مکاسب برای او بود. انتظار داشت بعد از این که آیت الله سید ابو الحسن اصفهانی از دنیا رفتند پسر عمویش مرجع بشود نشد آیت الله العظمی بروجردی مرجع شدند، ایشان در مسجد امام (چهار راه بازار) مکاسب تدریس می کرد.

سر درس شروع کرد به آیت الله العظمی بروجردی جسارت های وقیح کردن. شاگردانش او را از منبر پایین آوردند عمامه اش را کندند یک کتک مفصل به او زدند! از فردا هم درسش هم تعطیل شد از این جا به تهران رفت در یکی از مساجد امام جماعت بود، بعد عربستان رفت با آن ها هماهنگ شد. قبل از انحراف 32 کتاب در دفاع از حضرت امیر المؤمنین و اهل بیت داشت بعد از انحراف 35 کتاب علیه شیعه نوشت!

اولین کسی بود که منهاج السنة ابن تیمیه را به فارسی ترجمه کرد وهابی ها مخصوصاً در ایام حج واجب آنهایی که به مکه مشرف می شوند نیمه شب کتاب ترجمه منهاج السنه او را در قفسه هایی که قرآن می گذارند ردیف می کنند.

در هر صورت...

کتاب را ملاحظه بفرمایید نوشته آیت الله العظمی علامه سید ابو الفضل برقعی! عربستان سعودی این کتاب را چاپ کرده با این که کتاب فارسی است.

می گوید مفسر عالی مقام، و برادر مفضال ما آقای سید مصطفی طباطبایی! می گوید: در منابع شیعه مذکور است که حضرت علی خود فرموده هرگاه امام مسلمین درگذشت باید مسلمانان قبل از هر اقدامی به انتخاب یک زمامدار بپردازند. معلوم می شود که حضرت علی زمامداری مسلمین را امر انتخابی می دانسته نه انتصابی! به همین سبب نفرمود تا من هستم یازده فرزندم باشند مسلمین باید ما را زعیم بدانند و بعد از آن اجازه انتخاب زمامدار دارند!

این ها به همین شکل قسمتی از حدیث را ذکر می کنند و این ها را منتشر می کنند. افرادی که اطلاع ندارند مطالب را می خوانند ذهن شان منحرف می شود.

این تعبیر را هرچه فکر کردیم در کدام کتاب از جمله نهج البلاغه است (تمام خطبه های نهج البلاغه را گشتیم) پیدا نکردیم. بالاخره متوجه شدیم عبارت در کتاب سلیم ابن قیس هلالی است. عبارت در نهج البلاغه، کافی و دیگر کتب نیست.

من آدرس مطلب را عرض می کنم دوستان بروند با دقت مطالعه کنند. کتاب سلیم ابن قیس، با تحقیق اقای انصاری زنجانی در فصل بیست و پنجم صفحه 748 است. روایت هفت – هشت صفحه است خواندنش خیلی ضرورت دارد.

مخصوصا اولش که معاویه عده ای از جمله ابو درداء و ابو هریره را (در زمان جنگ صفین) اجیر می کند نزد حضرت امیر سلام الله علیه می فرستد می گوید نزد حضرت علی بروید سلام برسانید و این حرف ها را به حضرت امیر المؤمنین بگویید.

تا به این جا می رسد:

«فَلَمَّا قَرَأَ عَلِيٌّ (علیه السلام) كِتَابَ مُعَاوِيَةَ وَ أَبْلَغَهُ أَبُو الدَّرْدَاءِ وَ أَبُو هُرَيْرَةَ رِسَالَتَهُ وَ مَقَالَتَهُ قَالَ عَلِيٌّ (علیه السلام) [لِأَبِي الدَّرْدَاءِ] قَدْ أَبْلَغْتُمَانِي مَا أَرْسَلَكُمَا بِهِ مُعَاوِيَةُ فَاسْمَعَا مِنِّي ثُمَّ أَبْلِغَاهُ عَنِّي [كَمَا أَبْلَغْتُمَانِي عَنْهُ‏]»

نامه نیست. سخنرانی و خطبه حضرت است. بعد حضرت بحث عثمان را مطرح می کند.

«وَ الْوَاجِبُ فِي حُكْمِ اللَّهِ وَ حُكْمِ الْإِسْلَامِ عَلَى الْمُسْلِمِينَ بَعْدَ مَا يَمُوتُ إِمَامُهُمْ أَوْ يُقْتَلُ ضَالًّا كَانَ أَوْ مُهْتَدِياً مَظْلُوماً كَانَ أَوْ ظَالِماً حَلَالَ الدَّمِ أَوْ حَرَامَ الدَّمِ أَنْ لَا يَعْمَلُوا عَمَلًا وَ لَا يُحْدِثُوا حَدَثاً وَ لَا يُقَدِّمُوا يَداً وَ لَا رِجْلًا وَ لَا يَبْدَءُوا بِشَيْ‏ءٍ قَبْلَ أَنْ يَخْتَارُوا لِأَنْفُسِهِمْ إِمَاماً عَفِيفاً عَالِماً وَرِعاً عَارِفاً بِالْقَضَاءِ وَ السُّنَّة»

ان شاءالله جلسه بعد مفصل صحبت می کنیم می گوید اگر انتخاب باشد:

«أَنْ يَخْتَارُوا إِمَاماً يَجْمَعُ أَمْرَهُمْ»

مردم باید این کار را بکنند چه زمانی؟

«إِنْ كَانَتِ الْخِيَرَةلَهُمْ وَ يُتَابِعُوهُ وَ يُطِيعُوه‏»

اگر حق انتخاب با مردم باشد.

«وَ إِنْ كَانَتِ الْخِيَرَةُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِلَى رَسُولِهِ فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ كَفَاهُمُ النَّظَرَ فِي ذَلِكَ وَ الِاخْتِيَارَ [وَ رَسُولُ اللَّهِ ص قَدْ رَضِيَ لَهُمْ إِمَاماً وَ أَمَرَهُمْ بِطَاعَتِهِ وَ اتِّبَاعِه‏»

نبی مکرم معین کرده است.

«اخْتَارَنِي لِلْأُمَّةِ وَ اسْتَخْلَفَنِي عَلَيْهِمْ وَ أَمَرَهُمْ بِطَاعَتِي وَ نُصْرَتِي فِي كِتَابِهِ الْمُنْزَلِ وَ سُنَّةِ نَبِيِّهِ (صلی الله علیه واله وسلم)»

كتاب سليم بن قيس الهلالي؛ هلالى، سليم بن قيس، محقق / مصحح: انصارى زنجانى خوئينى، محمد، ناشر: الهادى، ج‏2 ؛ ص752 و 753

حضرت چقدر زیبا ‏صحبت کرده است. این ها قسمت ذیل سخنرانی حضرت را حذف می کنند نمی آورند می گویند حضرت امیر المؤمنین معتقد به خلافت انتصابی نبود نگفت مردم من منصوب پیامبر هستم! مادامی که من هستم و فرزندانم هستند شما حق انتخاب ندارید.

ذیل خطبه همین مطلب را حضرت دارد. حضرت امیر المؤمنین چه می خواهد بگوید. نمی دانم این ها فردای قیامت اصلا جوابی دارند یا نه!

والسلام علیکم ورحمة الله و برکاته