بسم الله الرحمن الرحیم

تاریخ: 99/07/30

  

موضوع: راه کاری قطعی، برای سعادت دنیا و آخرت!

مدرسه علمیه باقر العلوم

فهرست مطالب این برنامه:

اهم اشیاء، ترک معصیت است!

بد اخلاقی با خانواده و بیست سال جریمه!!

تلازم قطعی برکت در روزی با رعایت تقوا

آثار وضعی عجیب، به دنبال ارتکاب گناه!

گنجی ارزشمند از امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) برای رفع گرفتاری ها

ارتکاب گناه، مانعی جدی در اجابت دعا

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین و هو خیر ناصر و معین الحمدلله و الصلاة علی محمد رسول الله و علی آله آل الله لاسیما علی مولانا بقیة الله و اللعن الدائم علی اعدائهم اعداء الله إلی یوم لقاء الله، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِي لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ.

خدا را بر تمام نعمت‌هایش بویژه نعمت ولایت سپاس می‌گوییم، امیدواریم که ان شاء الله خدای عالم عزاداری‌ها و اظهار ارادت‌ها را به پیشگاه مقدس سرور آزادگان سید الشهداء (سلام الله علیه) را از همه ما و شما عزیزان به شایستگی قبول کند.

فرا رسیدن ایام ربیع المولود را هم به همه عزیزان و بزرگوران تبریک و تهنیت عرض می‌کنم و خدا را سپاس می‌گویم در این که توفیق داد ولو از طریق مجازی، سروران عزیزمان و اساتید بزرگوار را زیارت کنیم.

بنا است مطالبی که در طول این مدت ما شنیده‌ایم و یا خوانده‌ایم را خدمت عزیزان و بزرگواران تقدیم کنیم. به قول پیامبر اکرم که فرمود:

«رُبَّ حامِلِ فِقْهٍ إِلی مَنْ هُوَ اَفْقَهُ مِنْهُ»

الكافي (ط - الإسلامية)، نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج1، ص403، ‏ح1‏

اهم اشیاء، ترک معصیت است!

یکی از اساسی‌ترین مسئله در باب اخلاق اسلامی و دینی، این است که ما تلاش کنیم هرگونه معصیت و گناه را از زندگی‌مان دور کنیم.

مادامی که اعضاء و جوارح ما چه ظاهری و چه باطنی، آلوده به گناه است، بلکه از آن بالاتر، آلوده به مکروهات است، آلوده به مباحات است، ما بخواهیم این مسیر الی الله را طی کنیم و به آن بالاترین قله‌ که خدای عالم برای ما معین کرده و هر روز هم ما از خدا طلب می‌کنیم:

(اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ)

ما را به راه راست هدايت کن...

سوره فاتحه (1): آیه 6

ما به آن قله نخواهیم رسید! چون خدای عالم ما را آفریده تا این‌که ما خودمان را خداگونه کنیم:

«عبدى اطعنى حتّى اجعلك مثلى أو مثلى أقول للشي‏ء كن فيكون و تقول للشي‏ء كن فيكون‏»

بحار الأنوار( ط- بيروت)؛ نويسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏، محقق / مصحح: جمعى از محققان‏، ناشر: دار إحياء التراث العربي‏، مكان چاپ: بيروت‏، 1403 ق‏؛ ج 102، ص 165، پاورقی

ماها برای آن مرحله آفریده شده‌ایم.

 رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند** بنگر که تا چه حد است مقام آدمیت.

آن مقامی است که دیگر خلائق آرزوی رسیدن آن‌جا را دارند؛ حتی ملائکه مقرب الهی هم از رسیدن به آن‌جایی که خدای عالم برای انسان و بشر معین فرموده عاجز اند.

بار دیگر از ملک پران شوم** آن‌چه در وهم تو ناید آن شوم.

به تعبیر «مرحوم حسینقلی همدانی» که از عرفای بزرگ عصر ما هستند، ایشان یک تعبیر زیبایی دارد، خیلی تعبیری قشنگی است. ایشان در یک نامه‌ای که برای بعضی از مراجع نوشته‌اند می‌گوید:

"آنچه این ضعیف از عقل و نقل استفاده نموده‌ام این است که اهمّ اشیاء از برای طالب قرب، جدّ و سعی تمام در ترک معصیت است. تا این خدمت را انجام ندهی – یعنی معصیت از جوارح ظاهری و باطنی دور نشود- نه ذکرت و نه فکرت، به حال قلبت فایده‌ای نخواهد بخشید.

چرا که پیشکش و خدمت کردن کسی که با سلطان در مقام عصیان و انکار است بی‌فایده خواهد بود؛ پس ای عزیز چون این کریم رحیم زبان تو را مخزن کوه نور؛ یعنی ذکر شریف قرار داده بی‌حیائی است که مخزن سلطان را آلوده به نجاسات و قاذورات غیبت و دروغ و فحش و اذیت و غیرها من المعاصی نمودن. مخزن سلطان باید محلش پر عطر و گلاب باشد، نه نجس مملو از قاذورات."

لذا اولیاء الهی و عرفای بزرگ تمام توصیه‌هایشان به شاگردان‌شان و به کسانی که طالب حق هستند و می‌خواهند به یک مراحل بالای برسند، توفیقاتی کسب کنند، این است که مرحله اول تلاش کنیم گناهی از ما سر نزند.

بد اخلاقی با خانواده و بیست سال جریمه!!

من همین امروز صبح در یکی از مطالبی که برای من فرستاده بودند، داشتم نگاه می‌کردم، از مرحوم آیت الله پهلوانی بود که ایشان می‌گوید:

" تلاش کنید در خانه اخلاق‌تان با خانواده تان خوب باشد، و تلاش کنید از خانواده تان تشکر کنید در این زحماتی که می‌کشد.

می‌گوید: "من یک روزی با خانمم بد اخلاقی کردم، در عالم معنا به من گفتند بیست سال ذکر و وردت از اثر افتاد. ناله‌هایت از اثر افتاد."

دوستان دقت کنند، مسئله‌ این که ما همیشه تلاش می‌کنیم برای دیگران مطالب و... را مطرح می‌کنیم ببینیم خودمان چقدر به آن عمل می‌کنیم!

نباشد مصداق آیه‌ شریفه‌ باشیم که فرمود:

(أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ)

آيا مردم را به نيکي (و ايمان به پيامبري که صفات او آشکارا در تورات آمده) دعوت مي‌کنيد، اما خودتان را فراموش مي‌نماييد؟

سوره بقره (2): آیه 44

آیات قرآن را شما اگر ملاحظه بفرمایید می‌بینید تمام حوادثی که ما با آن مواجه می‌شویم، چه حوادث خوب و چه حوادث بد، همه را قرآن مرتبط با اعمال ما می‌داند. البته:

(إِنَّ الْفَضْلَ بِيدِ اللَّهِ يؤْتِيهِ مَنْ يشَاءُ)

«فضل (و موهبت نبوت و عقل و منطق، در انحصار کسي نيست؛ بلکه) به دست خداست؛ و به هر کس بخواهد (و شايسته بداند،) مي‌دهد!

سوره آل عمران (3): آیه 73

آن یک بحث دیگری است. یا:

«إن لله نفحات في ایامکم فتعرضوا لها»

آن یک بحث دیگری است.

تلازم قطعی برکت در روزی با رعایت تقوا

ولی شما ببینید در سوره طلاق که سوره 65 از سور قرآن است آیه 2 و 3 دارد:

(وَمَنْ يتَّقِ اللَّهَ يجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا؛ وَيرْزُقْهُ مِنْ حَيثُ لَا يحْتَسِبُ)

و هر کس تقواي الهي پيشه کند، خداوند راه نجاتي براي او فراهم مي‌کند، و او را از جايي که گمان ندارد روزي مي‌دهد.

سوره طلاق (65): آیه 2 و 3

خدای عالم تقوا را با خروج از گرفتاری‌ها و روزی «من حیث لا یحتسب»، لازم و ملزوم می‌داند. این خیلی واضح و روشن است. می‌گوید اگر کسی دنبال روزی‌های «من حیث لا یحتسب» است، تقوا را رعایت کند.

البته روزی‌های «من حیث لا یحتسب» فقط مسائل مادی نیست، حضور قلب در نماز یک روزی است، توفیق این‌که انسان گناه نکند روزی است. این‌که با زن و بچه خودش برخورد باشد، روزی است.

این‌که درس می‌خواهد بدهد خوب مطالعه کند، و شاگردان را اقناع بکند و به سوالات‌شان جواب بدهد، و به یاد خدا باشد این‌ها همه روزی است.

(فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ)

پس به ياد من باشيد، تا به ياد شما باشم! و شکر مرا گوييد و (در برابر نعمتهايم) کفران نکنيد!

سوره بقره (2): آیه 152

این‌ها همه روزی است. کسی که تقوا پیشیه کند، تقوا را هم آقایان در یک جمله‌ خیلی اتوکشیده معنا کرده‌اند. "ترک گناه یا اتیان واجبات و ترک محرمات" این از یک طرف.

از طرف دیگر در سوره طه آیه 124 تا 126 عکس این را دارد:

(وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا وَنَحْشُرُهُ يوْمَ الْقِيامَةِ أَعْمَى)

و هر کس از ياد من روي گردان شود، زندگي (سخت و) تنگي خواهد داشت؛ و روز قيامت، او را نابينا محشور مي‌کنيم!

آن کسانی که به یاد من نیستند و از یاد من اعراض می‌کنند؛ حالا اعراض کردن صور مختلفی دارد. اصلا ما به یاد خدا نیستیم خدا را ناظر و عالم و به احوال خودمان نمی‌دانیم!

(أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي)؛ خدا گفته گناه نکن، ما گناه می‌کنیم، خدا گفته غیبت نکن، دروغ نگو، دیگران را تحقیر نکن، بر سر زن و بچه داد نزن ما می‌زنیم. این‌ها همه مصادیق (أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي) است.

وقتی می‌آید می‌گوید: (وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي) ابتدا می‌گوید (فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا) در دنیا به او گرفتاری می‌دهیم. دنیای به این وسعت را برایش تنگ می‌کنیم.

روزی او را می‌بندیم و مشکلات برایش فراهم می‌کنیم، موقعیتش را از دستش می‌گیریم، معنویت را از او می‌گیریم. در قیامت هم: (وَنَحْشُرُهُ يوْمَ الْقِيامَةِ أَعْمَى)! بعد جالب این است که می گوید:

 ( قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَى وَقَدْ كُنْتُ بَصِيرًا)

مي‌گويد: «پروردگارا! چرا نابينا محشورم کردي؟! من که بينا بودم!»

این‌که چه اعمایی در قیامت است ما نمی‌دانیم! می گوید: خدایا چرا من را نابینا محشور کردی؟ من که در دنیا بینا بودم.

 (قَالَ كَذَلِكَ أَتَتْكَ آياتُنَا فَنَسِيتَهَا وَكَذَلِكَ الْيوْمَ تُنْسَى)

مي‌فرمايد: «آن گونه که آيات من براي تو آمد، و تو آنها را فراموش کردي؛ امروز نيز تو فراموش خواهي شد!»

برخورد تو در دنیا با آیات ما این‌طوری بود، این هم نتیجه برخورد خودت در دنیا بوده است. این مطلب در رابطه با تقوا و بی تقوایی خاص و خصوصی است.

در جامعه هم همین طوری است، در سوره اعراف آیه 96 دارد:

(وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يكْسِبُونَ)

و اگر اهل شهرها و آباديها، ايمان مي‌آوردند و تقوا پيشه مي‌کردند، برکات آسمان و زمين را بر آنها مي‌گشوديم؛ ولي (آنها حق را) تکذيب کردند؛ ما هم آنان را به کيفر اعمالشان مجازات کرديم.

اگر اهل قری و مردم جامعه ایمان بیاورند و تقوا پیشه کنند، ما برکات آسمان و زمین را بر روی آن‌ها باز می‌کنیم. این از یک طرف!

از یک طرف دیگر در سوره رعد آیه 11 دارد:

(إِنَّ اللَّهَ لَا يغَيرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يغَيرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ)

خداوند سرنوشت هيچ قوم (و ملتي) را تغيير نمي‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغيير دهند!

اگر چنان‌چه خدای عالم یک نعمتی به یک جامعه‌ای داد، مادامی که این جامعه یاد خدا را فراموش نکرده‌اند و تقوا را کنار نگذاشتند، این نعمت‌ها برقرار است.

ولی وقتی این جامعه آمد به جای اطاعت، معصیت کرد، به جای عبادت، گناه کرد و گناه جایگزین شد؛ خدای عالم هم نعمت‌های خودش را از دست آن‌ها می‌گیرد. (حَتَّى يغَيرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ)؛ همه چیز را خدای عالم به هم می‌زند و تغییر می‌دهد.

این چهار دسته آیات! البته ایات در این زمینه زیاد است؛ ولی من این چهار تا آیه را همیشه انتخاب می‌کنم، که کاملا برای ما هشدار می‌دهد و گوشزد می‌کند.

برای من طلبه گوشزد می‌کند که اگر حتی دنبال راحتی در دنیا هستم، کاری به آخرتش هم ندارم. اگر در دنیا دنبال راحتی و رفاه هستم، راحتی همواره در سایه‌ تقوا است، نه در سایه مال و منال و مقام و...

آن‌هایی که مال و منال دارند گرفتارند، در 24 ساعت هم اگر بخواهد بخوابد فرصت خوابیدن ندارد. وقتی که می‌خوابد در خواب هم درگیر مسائلش است.

ولی می‌بینید همان آقایی که ما در خواب ناز هستیم کوچه‌ها و خیایان‌های ما را تمیز می‌کند ولی وقتی که می‌خوابد با آسایش و راحتی می‌خوابد.

چندی پیش من در اینستاگرام عکسی را دیدم که یک کارگر در داخل یک فرغون خوابیده بود، خیلی آرام و راحت خوابیده بود، زیرش هم نوشته بود "ببین چه با آرامش گرفته داخل فرغون خوابیده"!

(أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ)

آگاه باشيد، تنها با ياد خدا دلها آرامش مي‌يابد!

سوره رعد (13): آیه 28

بهترین آسایش در دنیا آن آرامش قلبی است. اضافه بر این‌که خدای عالم نعمت‌هایی هم که شایسته فضل و کرمش است به ما کرم می‌کند.

آثار وضعی عجیب، به دنبال ارتکاب گناه!

در روایات هم بعضی از احادیث است که واقعا خیلی تکان دهنده است، من خودم - خدا شاهد است - بعضا این روایت‌ها را که مطالعه می‌کنم بدنم می‌لرزد، موهای بدنم سیخ می‌شود. می‌گویم خدایا ما چرا بی توجه هستیم!

در کتاب «کافی» جلد 2 صفحه 269 حدیث شماره 3 از اقا امام صادق (سلام الله علیه) است:

«أَمَا إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ عِرْقٍ يَضْرِبُ وَ لَا نَكْبَةٍ وَ لَا صُدَاعٍ وَ لَا مَرَضٍ إِلَّا بِذَنْبٍ»

حتی شما وقتی که نبض تان می‌زند، سردرد دارید، بیماری دارید، دست‌تان، پایتان و یا چشم تان، دندانتان درد می‌کند یا دل درد می‌گیرید تمام این‌ها به خاطر گناهی است که از شما سر زده است!

 «وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي كِتَابِهِ- (وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ)

هر مصيبتي به شما رسد بخاطر اعمالي است که انجام داده‌ايد!

الكافي (ط-الإسلامية)؛ نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج2، ص269، بَابُ الذُّنُوبِ، ح3

می فرماید: تمام این مشکلاتی که برای شما پیش میاد، نتیجه گناه است. البته در ادامه می فرماید:

(وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ)

و بسياري را نيز عفو مي‌کند!

سوره شوری (42): آیه 30

خدا خیلی از گناهانی که شما مرتکب می‌شوید را نادیده می‌گیرد! در آخر سوره‌ یس می‌گوید: " اگر بنا باشد خدای عالم به خاطر گناه بندگانش را اخذ کند، در کره زمین یک موجود زنده‌ نخواهد بود"

من در بعضی از روایات دیدم که می‌گوید شما مثلا یک دسته‌ اسکناس صد تایی را می‌شمارید می‌بینید دو تا کم است، ناراحت می‌شوید که چه شد؟

می‌گویید بانک کم داده، بچه‌ها برداشتند، چه شده است!؟ ناراحت می‌شوید دوباره می‌شمارید می‌بینید درست است، می‌گوید همین‌که این پول را دفعه اول شمردی کم آمد ناراحت شدی، این هم اثر گناهی بود که از شما سر زده بود. دیگر از این واضح‌تر و روشن تر!!

در «بحار الانوار» مرحوم «مجلسی» در جلد 74 صفحه 168 یک روایتی را دارد:

«لَا تَنْظُرُوا إِلَى صِغَرِ الذَّنْبِ»

شما به گناهان کوچک‌تان نگاه نکنید.

 «وَ لَكِنِ انْظُرُوا إِلَى مَنِ اجْتَرَأْتُمْ.»

ببینید شما گناهی که مرتکب می‌شوید چه کسی را معصیت می‌کنید!

بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بيروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحياء التراث العربي، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج74، ص168

آن خدایی که شما او را معصیت می‌کنید، عظمت خدا را شما در نظر بگیرید.

گنجی ارزشمند از امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) برای رفع گرفتاری ها

در دعای استغفار حضرت امیر (سلام الله علیه) است که حتما عزیزان این دعا را دیدند، خیلی دعایی عجیبی است.

من به هرکدام از این دوستان که مشکلاتی در زندگی داشته‌اند این دعا را توصیه‌ کرده‌ام، خوانده‌اند مشکلات‌شان بر طرف شده و زندگی‌ مادی‌شان از این رو به آن رو شده است.

خیلی عجیب است، هم برای کسانی که فرزندی ندارند، خواندن این دعا باعث می‌شود که خدای عالم فرزندی به آن‌ها بدهد. آن‌هایی که مشکلات مالی دارند خواندن این دعا باعث می‌شود که خدای عالم یک فرج خیلی عریض و طویلی به آن‌ها بدهد.

در کتاب «صحیفه علویه جامعه – سید محمد باقر ابطحی» دعای شماره 70 که پنج فراز دارد و هر فرازش هم پنج زیر مجموعه دارد خیلی عجیب است.

دوستان اگر به «سایت ولی‌عصر» مراجعه کنند و در آن‌جا دعای استغفار را جستجو کنند برای‌شان می‌آید.

آقا امام هشتم (سلام الله علیه) از پدرانشان از حضرت سید الشهدا (سلام الله علیه) نقل می‌کند که می‌گوید ما خدمت پدر بزرگوارمان حضرت امیر بودیم، مردی آمد گفت من عیال وار هستم از مال دنیا چیزی ندارم.

حضرت فرمود: برادر عرب چرا استغفار نمی‌کنی؟ خدای عالم می‌فرماید:

 «اِسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ اِنَّهُ كانَ غَفّارا يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْرارا وَ يُمْدِدْكُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنينَ»

نتیجه استغفار این است که اسمان رحمتش را پی در پی می‌ریزد.

«وَ يُمْدِدْكُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ اَنْهارا»

الصحيفة العلويّة الجامعة؛ تأليف سيد محمد باقر ابطحي، چاپ: ـ مؤسّسة الإمام المهدي – قم، ص 164 دعاي شماره 70

عرض کرد آقا جان! من استغفار زیاد می‌کنم؛ ولی نتیجه نمی‌بینم حضرت فرمود: " استغفاری که من به تو یاد می‌دهم انجام بده، هنگام خواب آن را بخوان تا خداوند روزیت را زیاد کند."

بعد حضرت مطلبی را نوشتند. دیگر روایت نیست که ما بگویم نقل به معنا است. آن نوشته را به این عرب داد و فرمود قبل از خواب با گریه یا تباکی این را بخوان.

بعد آقا سید الشهداء نقل می‌کند بعد از یک سال این مرد عرب خدمت پدرم امیرالمؤمنین رسید، عرض کرد اقا جان! من این دعا را خواندم و خدای عالم به قدری نعمت به من داده که مکان و جا برای ضبط و ثبت این‌ها ندارم.

در زمان سابق که دیگر بانک و این‌ها نبود، ثروت‌ها گاو و گوسفند و درهم و دینار و... بود همه را باید خودشان حفظ می‌کردند.

لذا من به دوستان توصیه می‌کنم این دعا را که جناب آقای «مهدوی» زحمت کشیدند لینکش را دادند بگیرید و بخوانید. و تا اخر مداومت در خواندنش داشته باشید.

یکی از اساتید چند سال قبل که در «مدرسه المهدی قم» تدریس داشت، می‌گفت فلانی تازه ازدواج کردم خیلی مشکلات مالی دارم. من این دعا را به ایشان دادم.

بعد از کمتر 5- 6 ماه بود یک روز ایشان منزل ما آمده بود، می‌گفت حاج آقا از آن روزی که این دعا را شروع کردم الحمدلله هم خانه دار شدم، هم ماشین دار شدم. هم وضع زندگی‌ام الحمدلله خوب شد. خداوند من حیث لا یحتسب زندگی‌ام را طوری از این رو به آن رو کرده است که اصلا باور نمی‌کردم!

این دعا خیلی عجیب است، من شاید بگویم بالای 27 – 28 سال است هم خودم و هم بچه‌هایم و هم نوه‌هایم و... برای خواندن این دعا ملتزم هستیم. یعنی ما مثل نماز مغرب و عشاء این دعا را برای خودمان لازم می‌دانیم.

خیلی عجیب است انسان وقتی که این دعا را می‌خواند، احساس می‌کند آقا امیرالمؤمنین جانا سخن از من می‌گوید! یکی از فقراتش این است که:

 اَللّهُمَّ اِنّي اَسْتَغْفِرُكَ لِكُلِّ ذَنْبٍ اسْتَقْلَلْتُهُ اَوِاسْتَصْغَرْتُهُ، اَوِ اسْتَعْظَمْتُهُ»

خدایا استغفار می‌کنم از هر گناهی که او را کوچک شمرده‌ام و یا بزرگ شمرده‌ام.

و یک تعبیر خیلی عجیبی دارد:

«وَاَسْتَغْفِرُكَ لِلنِّعْمَةِ الَّتي اَنْعَمْتَ بِها عَلَيَّ، فَقَوَّيْتُ بِها عَلي مَعْصِيَتِكَ»

خدایا از هر نعمتی که به من دادی با آن نعمت تو را معصیت کردم، استغفار می‌کنم!

این جمله، جمله‌ خیلی پر مغز و پیام آور است. شما ببینید نعمتش را در حق ما تمام کرده، چشم، گوش دست، زبان، سلامتی و... داده است.

بعضا وقتی که خدا به ما توفیق می‌دهد در این مرکزی که افراد معلول را نگهداری می‌کنند می‌رویم، آدم وقتی که آن‌ها را می‌بیند تازه می‌فهمد که خدای عالم چه نعمت‌هایی به ما داده است که قدر این نعمت‌ها را نمی‌دانیم!!

اصلا به یادمان هم نمی‌افتد که به خاطر این نعمت‌ها خدا را شاکر باشیم، نعمت‌های معنوی این‌که در میان تمام شغل‌های که خدای عالم آفریده بهترین و نورانی‌ترین و مقدس‌ترین شغل را به ما داده است.

این شغل ترویج معارف دین است، ترویج شریعت، این نعمتی که خدای عالم به ما داده است به کسی نداده است، یا نعمت ولایت اهل‌بیت عصمت و طهارت، از میان میلیاردها انسان و جمعیت، خدا این نعمت را به ما داده است. در برابر این نعمت باید خدا را خیلی شکر کنیم.

رسول اکرم (صلی الله علیه واله وسلم) می‌فرماید:

«لَا تَنْظُرُوا إِلَى صِغَرِ الذَّنْبِ»

به کوچکی گناه نگاه نکنید.

 «وَ لَكِنِ انْظُرُوا إِلَى مَنِ اجْتَرَأْتُمْ.»

به عظمت خدای عالم که شما او را معصیت می‌کنید، آن را ملاک قرار بدهید.

بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بيروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحياء التراث العربي، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج74، ص168

باز هم در کتاب «کافی» جلد 2 صفحه 270 حدیث شماره 8 از آقا امام باقر (سلام الله علیه) است:

«إِنَّ الْعَبْدَ لَيُذْنِبُ الذَّنْبَ فَيُزْوَى عَنْهُ الرِّزْقُ.»

الكافي (ط - الإسلامية)؛ نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج2، ص270، بَابُ الذُّنُوبِ، ‏ح8

خیلی عجیب است! ما بعضا از مشکلات زندگی می‌نالیم؛ ولی این‌که چه عواملی باعث این مشکلات شده است فکر نمی‌کنیم.

می‌گوید چه بسا انسان گناهی انجام می‌دهد، نتیجه این گناه این است «فَيُزْوَى عَنْهُ الرِّزْقُ» روزی که بنا است برای او بیاید بر طرف می‌شود مانع پیش می‌آید. سدی ایجاد می‌شود، این روزی به او نمی‌رسد.

یعنی روزی که خدا برای ما مقدر کرده است در اثر گناه این روزی را خدای عالم از ما بر طرف می‌کند.

ارتکاب گناه، مانعی جدی در اجابت دعا

یک روایت دیگری هم بخوانم و عرضم را خاتمه بدهم. مرحوم «کلینی» در کتاب «کافی» جلد 2 صفحه 271، حدیث شماره 14 روایت خیلی زیبایی دارد.

من گمانم اگر بحث امروز ما هیچ پیامی نداشته باشد جز این روایت، که یک مقداری ما فکر کنیم، این همه داریم دعا می‌کنیم و اثرات دعا را نمی‌بینیم، کافی است.

خدای عالم کرمش حد و حصری ندارد، فضلش حد و حصری ندارد، به تعبیر حضرت امیر این دیگر بالاترین مقام معرفت اللهی است.

«الَّذِي لَيْسَ لِصِفَتِهِ حَدٌّ مَحْدُود»

خدای عالم که برای اوصافش حد معینی نیست.

«وَ لَا نَعْتٌ مَوْجُودٌ»

عفو، کرم و عنایت الهی قابل توصیف نیست!

 «وَ لَا وَقْتٌ مَعْدُودٌ وَ لَا أَجَلٌ مَمْدُودٌ»

این‌طور نیست که کرم الهی یک وقت و مدت معینی داشته باشد!

نهج البلاغة (للصبحي صالح)؛ نویسنده: شريف الرضى، محمد بن حسين، ناشر: هجرت، محقق/ مصحح: فیض الاسلام، ص 39

این دیگر اوج معرفت الله است که ما بخواهیم خدا را صدا کنیم:

«یا من لیس لکرمه نَعْتٌ مَوْجُودٌ وَ لَا وَقْتٌ مَعْدُودٌ وَ لَا أَجَلٌ مَمْدُود»

این خدای عالم را ما این همه می‌خوانیم؛ ولی اثری نیست! آقا امام باقر (سلام الله علیه) می‌فرماید:

«إِنَّ الْعَبْدَ يَسْأَلُ اللَّهَ الْحَاجَةَ»

عبد از خدای عالم حاجتی می‌خواهد

از عزیزان! تقاضا دارم خوب دقت کنند؛ یعنی واقعا حدیث تکان دهنده است.

«فَيَكُونُ مِنْ شَأْنِهِ قَضَاؤُهَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ أَوْ إِلَى وَقْتٍ بَطِي‏ءٍ»

حالا این حاجت قبول شده است، خدای عالم به ملائکه می‌گوید حاجت این عبد من را بدهید. مدتش امروز، فردا، یک سال دیگر و یا دو سال دیگر، خدای عالم حکیم است تمام کارهایش بر مبنای حکمت است. یعنی اجابت قطعی است.

 «فَيُذْنِبُ الْعَبْدُ ذَنْباً»

بین اجابت دعا و رسیدن نتیجه دعا این بنده گناهی را مرتکب می‌شود

 «فَيَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لِلْمَلَكِ لَا تَقْضِ حَاجَتَهُ»

خدای عالم به ملائکه می‌گوید این حاجت را دیگر به او ندهید!

این دعایی که اجابت کرده بودیم بنا بود نتیجه اجابت به او برسد نرسانید.

 «وَ احْرِمْهُ إِيَّاهَا»

این عبد را از رسیدن به این حاجت محرومش کنید.

چرا؟

 «فَإِنَّهُ تَعَرَّضَ لِسَخَطِي وَ اسْتَوْجَبَ الْحِرْمَانَ مِنِّي.»

متعرض غضب من شد و مستوجب محرومیت از رحمت من شد!

الكافي (ط - الإسلامية)؛ نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج2، ص271، بَابُ الذُّنُوبِ، ‏ح14

ما ببینیم در طول روز چقدر از این نافرمانی‌ها انجام می‌دهیم؟ خدای ناکرده غیبت می‌کنیم، دروغ می‌گوییم و ما که ما شاء الله دست به توجیه‌مان هم خیلی خوب است، اگر دروغ است، چیزی به نام دروغ مصلحت آمیز شنیده‌ایم و هر چیزی را توجیه می‌کنیم.

غیبت هم می‌کنیم، معمولا عوام وقتی غیبت می‌کنند، غیبت خودشان را می‌کنند، ما طلبه‌ها ممکن است غیبت برخی از مراجع و بزرگان و... را بکنیم. تعبیر حضرت امام این است: " اهانت به مرجعیت دست انسان‌ را از ولایت قطع می‌کند."

یا نه، غیبت نمی‌کنیم، در جلسه‌ای می‌نشینیم که غیبت می‌کنند توانایی هم داریم، تا جلوی غیبت را بگیریم، نمی‌گیریم. یا توانایی نداریم وظیفه ما این است که از مجلس غیبت بیرون برویم، بیرون نمی‌رویم.

این‌ها اثرات وضعی دارد. کسی خدمت «ملا حسینقلی همدانی» رسید، در بین صحبتش غیبتی کرد، مرحوم «ملا حسینقلی همدانی» گفت: " خدا خانه‌ات را ویران کند، تا چهل شبانه روز خانه من را ویران کردی."

اشاره به آن روایتی است که می فرماید:

«مَنِ اغْتَابَ مُسْلِماً أَوْ مُسْلِمَةً لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ تَعَالَى صَلَاتَهُ وَ لَا صِيَامَهُ أَرْبَعِينَ يَوْماً إِلَّا أَنْ يَغْفِرَ لَهُ صَاحِبُه‏»

اگر کسی غیبتی بکند تا چهل روز نمازش قبول نیست و تا چهل صباح دعایش به اجابت نمی‌رسد!

جامع الأخبار، شعيري، محمد بن محمد، ناشر: مطبعة حيدرية، نجف، ص: 146

امیدوارم ان شاء الله عزیزان ما را هم دعا کنند و در رأس دعاهایتان هم فرج مولایمان حضرت ولی عصر (عج الله تعالی فرجه الشریف) باشد.

بعضی از عرفا دارند وقتی می‌خواهید از خدای عالم حاجت بخواهید مثل یک بچه‌ سمجی که چیزی می‌خواهد باشید، بچه به قدری گریه می‌کند خودش را به در و دیوار می‌زند تا از پدر و مادر آن چیزی را که می‌خواهد بگیرد، شما هم از خدا این‌طور جاجت بخواهید. این اصرار‌ها نتیجه دارد، یا در بعضی جا دارد:

«فَإِنَّهُ يُحِبُّ إِلْحَاحَ الْمُلِحِّين‏»

 قرب الإسناد (ط - الحديثة)؛ حميرى، عبد الله بن جعفر، محقق / مصحح: مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏، ناشر: مؤسسة آل البيت عليهم السلام ص6

یا:

«لَا يُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّين‏»

اصرار، اصرار گران را خدا دوست دارد، ناراحت نمی‌شود.

الكافي (ط - الإسلامية)؛ نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج2، ص594، بَابُ دَعَوَاتٍ مُوجَزَاتٍ لِجَمِيعِ الْحَوَائِجِ لِلدُّنْيَا وَ الْآخِرَة، ‏ح32

ما وظیفه‌مان در دعاها اصرار مثل آن بچه‌ سمج است که از خدای عالم بخواهیم بویژه فرج حضرت ولی عصر را برساند.

آقا حضرت عسکری (سلام الله علیه) فرمود: " برای فرج فرزندم آن چنان دعا کنید که یک مادری که تنها فرزندش را دکترها جواب کرده‌اند و چشم امید به رحمت خدا دوخته چطور با سوز و آه دعا می‌کند، برای فرج حضرت ولی عصر این چنین دعا کنید."

یکی از آقایان خدمت یکی از مراجع رسیده بود، گفته بود اقا خیلی گرفتاری دارم، خیلی مشکلات دارم، گرفتاری دیگر دارد من را از پا در می‌آورد.

آن مرجع به ایشان گفته بود وقتی می‌خواهید دعا کنید، این چنین دعا کنید: خدایا به حق مضطر البین الحائط والباب، بحق مضطرات یوم عاشورا و بحق المضطر تحت حوافر الخیول، وبحق المضطر فی قعر السجون واقض حوائج!

این تقریبا اوج قسم دادن خدای عالم به چیزهای است که گمان نمی‌کنم رد خور داشته باشد.

خدا را قسم می‌دهیم به مضطر بین در و دیوار، به مضطرات یوم عاشورا، به آن قلب‌های لرزان شب یازدهم محرم، بچه‌های بی سر پناه و بی حامی اهل‌بیت عصمت و طهارت! به مضطر زیر پای اسبان، به مضطر در قعر سجون، قسم می‌دهیم فرج مولایمان ولی عصر را نزدیک کند و ما را از یاران خاص و سربازان فداکار و شهدای رکابش قرار بدهد.

هرگونه گرفتاری را از زندگی ما دور کند. هرچه خیر و صلاح دنیا و آخرت است برای ما مقدر فرماید. آن‌چه که شر دنیا و آخرت است از ما دور بگرداند، دعاهای ما را به اجابت برساند.

«والسلام علیکم ورحمه الله و برکاته»