جلسه شصت و نهم  21 12 1400

موضوع:  بررسی روایات نهی از قیام قبل از ظهور امام عصر ارواحنا فداه

اللهم صل علی محمدٍ وآل محمد وعجل فرجهم اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین و هو خیر ناصر و معین الحمدلله والصلاة علی رسول الله وعلی آله آل الله لاسیما علی مولانا بقیة الله واللعن الدائم علی اعدائهم اعداء الله إلی یوم لقاء الله، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّه‏، وَ أُفَوِّضُ أَمْري إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصيرٌ بِالْعِباد حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكيل‏ نِعْمَ الْمَوْلى‏ وَ نِعْمَ النَّصير

بحث ما در رابطه با حدیث شریف:

«كُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ فَصَاحِبُهَا طَاغُوت‏»

الكافي (ط - الإسلامية)؛ نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج8، ص295.

بود. در رابطه با حدیث «كُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ فَصَاحِبُهَا طَاغُوت‏»؛ در این مورد یک دسته روایات مطلق است که هشت – نه تا روایت است که ما باید این ها را جداگانه ملاحظه کنیم دیگر بررسی سندی هم نمی کنیم چون روایات در حد مستفیض است. فقط باید بررسی دلالی بشود.

اولین روایتی که ما با آن مواجه هستیم روایت غیبت نعمانی در صفحه 114 و 115 است. روایت از حسن ابن علی ابن ابی حمزه از پدرش علی ابن حمزه بطائنی است که این ها بنیانگذاران مذهب واقفیه بودند.

این ها داستان مفصلی دارند که از اصحاب خاص امام کاظم (سلام الله علیه) بودند به خاطر بعضی از اموالی که در اختیارشان بود مذهب واقفیه را تأسیس و اعلام کردند که امام کاظم (سلام الله علیه) شهید نشده و زنده است.

گفتند امام کاظم همان مهدی موعود است ما این اموال را نگه داشته ایم تا به او بدهیم. در برابر امام رضا (سلام الله علیه) ایستادند. شما ببینید که مال دنیا با انسان چه کار می کند به طوری که مذهبی تأسیس کند و در برابر امام معصوم بایستد و ان هم چه کسی؟ کسی که مورد تأیید امام کاظم (سلام الله علیه) بوده.

افرادی مانند زیاد ابن مروان قندی، علی ابن ابی حمزه بطائنی که در رأس واقفیه بودند و این ها هم شروع به تحریک کردن دیگر اصحاب امام کاظم کردند، سراغ صفوان ابن یحیی رفتند که یک وزنه  در آن زمان در میان اصحاب امام کاظم و امام رضا (علیهما السلام) بود. خیلی اصرار کردند که او هم به آن ها بپیوندد ولی به آن ها نپیوست و انحرافشان را برای مردم مطرح کرد، این یک مقداری مشکل شد، البته این ها تا زمان امام هادی و امام عسکری بیشتر نبودند و منقرض شدند و رفتند حتی در زمان حضرت عسکری (سلام الله علیه) هم از فطحی ها و واقفی ها کسی نمانده بود.

علی ابن ابی حمزه بطائنی جزء ان ها است، او از مالک ابن اعین جهنی از امام باقر (سلام الله علیه) روایت می کند:

«كُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ رَايَةِ الْقَائِمِ (علیه السلام) صَاحِبُهَا طَاغُوتٌ.»

هر پرچمی بر افراشته شود قبل از قیام حضرت ولی عصر (ارواحنا فداه) صاحب این پرچم طاغوت است.

الغيبة( للنعماني)؛ ابن أبي زينب، محمد بن ابراهيم، محقق- مصحح: غفارى، على اكبر، ناشر: نشر صدوق، ص114، باب 5 دما روي فيمن ادعى الإمامة و من زعم أنه إمام و ليس بإمام و أن كل راية ترفع قبل قيام القائم فصاحبها طاغوت‏، ح9

این دیگر خیلی صریح و روشن است. در این جا کلمه «کلّ» هم از ادات استغراق است این که بعضی از اعاظم فرمودند دال بر استغراق نیست این فرمایش ایشان یک مقدار قابل تأمل است. من همین دیشب بود درس خارج یکی از مراجع بزرگواری که ما ارادت خاصی خدمت ایشان داریم گوش می دادم دیدم کلمه «کلّ» را ایشان می خواهد زیر سوال ببرد.

کلمه کُلّ از نظر وضع لغوی برای استغراق وضع شده است. استغراق تام الا قرینه باشد برای عدم استغراق کامل افراد.

این روایات کاملا مستفیض است بعض از سندهایش هم سندهای معتبر است ما از نظر سندی نمی توانیم این روایات را مورد خدشه قرار بدهیم فقط از نظر دلالی این ها مخدوش است شاید ما هفت یا هشت دلیل بر بطلان دلالی این روایات داریم.

اولینش تقیّد این روایات در روایات دیگر است پنجاه تا روایت هم باشد ما اگر یکی دو تا روایت مقید داشتیم حاکم، روایات مقیّد است.

روایت دوم هم در غیبت نعمانی است:

«كُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ (علیه السلام) صَاحِبُهَا طَاغُوتٌ»

الغيبة( للنعماني)؛ ابن أبي زينب، محمد بن ابراهيم، محقق- مصحح: غفارى، على اكبر، ناشر: نشر صدوق، ص115، باب 5 دما روي فيمن ادعى الإمامة و من زعم أنه إمام و ليس بإمام و أن كل راية ترفع قبل قيام القائم فصاحبها طاغوت‏، ح11

روایت دیگری در کتاب غیبت نعمانی در همان صفحه است از امام باقر (سلام الله علیه):

«كُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ أَوْ قَالَ تَخْرُجُ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ (علیه السلام) صَاحِبُهَا طَاغُوتٌ»

هر پرچمی بر افراشته شود یا هر پرچمی خروج کند قبل از قیام قائم صاحب آن طاغوت است.

الغيبة( للنعماني)؛ ابن أبي زينب، محمد بن ابراهيم، محقق- مصحح: غفارى، على اكبر، ناشر: نشر صدوق، ص115، باب 5 دما روي فيمن ادعى الإمامة و من زعم أنه إمام و ليس بإمام و أن كل راية ترفع قبل قيام القائم فصاحبها طاغوت‏، ح12

شیخ حر عاملی در کتاب اثبات الهدی جلد 5 صفحه 154 روایتی با این تعبیر نقل می کند:

«كل راية ترفع قبل قيام القائم فهي طاغوت‏»

إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات؛ شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، محقق / مصحح: ندارد، ناشر: اعلمى - بيروت، 1425 ق، ج‏5، ص154

«كل راية ترفع قبل قيام القائم فهي طاغوت‏» دیگر در این جا صاحبها طاغوت ندارد. می گوییم پرچم طاغوت است. نه صاحب پرچم؛ یعنی این پرچمی که بر افراشته شده است قبل از قیام حضرت ولی عصر (ارواحنا لتراب مقدمه الفداء) این پرچم طاغوت است.

ولی ایشان در کتاب وسائل الشیعه جلد 15 صفحه 52 کلمه صاحبها را اورده است.

«كُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ (علیه السلام) فَصَاحِبُهَا طَاغُوتٌ يُعْبَدُ مَنْ دُونِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.»

تفصيل وسائل الشيعة إلى تحصيل مسائل الشريعة؛ شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، ناشر: مؤسسة آل البيت عليهم السلام،  محقق/ مصحح: مؤسسة آل البيت عليهم السلام، ج15، ص52، بَابُ حُكْمِ الْخُرُوجِ بِالسَّيْفِ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ (علیه السلام)‏‏، ح6

حدیث پنجم حدیث کتاب سرائر است:

«عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِنَا»

دیگر سند مشخص شد چه است.

«ذُكِرَ بَيْنَ يَدَيْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) مَنْ خَرَجَ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ فَقَالَ (علیه السلام) لَا أَزَالُ أَنَا وَ شِيعَتِي بِخَيْرٍ مَا خَرَجَ الْخَارِجِيُّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ وَ لَوَدِدْتُ أَنَّ الْخَارِجِيَّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ خَرَجَ وَ عَلَيَّ نَفَقَةُ عِيَالِهِ»

می گوید ما در انتظار این بودیم که یک نفر خروج کننده و قیام کننده از آل محمد برای مبارزه با حکومت بنی العباس قیام بکند و هرکس از آل محمد خروج کند «عَلَيَّ نَفَقَةُ عِيَالِهِ»؛ هزینه عیال او بر عهده من است.

نام كتاب: السرائر الحاوي لتحرير الفتاوي( و المستطرفات)؛ نويسنده: ابن ادريس، محمد بن احمد (تاريخ وفات مؤلف: 598 ق‏)، محقق / مصحح: الموسوى، حسن بن احمد و ابن مسيح، ابو الحسن‏، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏: 1410 ق‏، ج3، ص569

 مراد از عیال در این جا شاید زن و بچه اش باشد که این دارد قیام می کند، جبهه می رود زن و بچه اش نیاز به کمک مالی دارد من می پردازم یا اگر شهید شد هزینه زن و بچه اش را می پردازم یا مراد از کلمه عیال در این جا عیال این سپاه است این سپاهی که یک نفر از آل محمد قیام کرده سپاهی تشکیل داده هزینه این سپاه به عهده من است.

عرض کردیم سندا ضعیف است ولی این روایات در برابر آن ها قرار می گیرد. روایت ششم روایتی است که مرحوم نعمانی در صفحه 199 دارد کتاب بحار الانوار در جلد 52 صفحه 139 دارد:

«مَنْ خَرَجَ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ مَثَلُ فَرْخٍ طَارَ فَوَقَعَ مِنْ وَكْرِهِ فَتَلَاعَبَتْ بِهِ الصِّبْيَانُ»

هرکس از ما اهل بیت قبل از قیام قائم خروج کند مثل یک بچه گنجشکی است که طاقت پریدن ندارد ولی پرواز می کند نمی تواند پرواز کند می رود در یک پنچره وارد می شود و بچه‌ها او را می گیرند «فَتَلَاعَبَتْ بِهِ الصِّبْيَانُ» و با او بازی می کنند.

الغيبة( للنعماني)؛ ابن أبي زينب، محمد بن ابراهيم، محقق- مصحح: غفارى، على اكبر، ناشر: نشر صدوق، ص199، باب 11 ما روي فيما أمر به الشيعة من الصبر و الكف و الانتظار للفرج و ترك الاستعجال بأمر الله و تدبيره‏‏، ح14

بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بيروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحياء التراث العربي، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج52، ص139

این کاملا در کنار آن روایاتی که عرض کردیم تنافی دارد. روایت هفتم روایتی است که از امام سجاد (سلام الله علیه) است

«وَ اللَّهِ لَا يَخْرُجُ وَاحِدٌ مِنَّا قَبْلَ خُرُوجِ الْقَائِمِ (علیه السلام)»

قسم به خدا هیچ کسی از ما قبل از خروج حضرت مهدی قیام نمی کند.

«إِلَّا كَانَ مَثَلُهُ مَثَلَ فَرْخٍ طَارَ مِنْ وَكْرِهِ قَبْلَ أَنْ يَسْتَويَ جَنَاحَاهُ»

مثل بچه پرنده است قبل از این که بال هایش قدرت بگیرد و توان پریدن داشته باشد از لانه اش پرواز می کند.

 «فَأَخَذَهُ الصِّبْيَانُ فَعَبِثُوا بِهِ.»

بچه ها او را می گیرند و با او بازی می کنند.

«عَنْ رِبْعِيٍّ رَفَعَهُ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ (علیه السلام)‏»

الكافي (ط - الإسلامية)، نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج8، ص264

این روایت مرفوعه است ولی در کنار آن ها یک بحث دیگری است. روایت هشتم روایت صحیفه سجادیه است که خیلی از افرادی که سواد آن چنانی ندارند به این تمسک می کنند و می گویند اگر این روایت ضعیف باشد کل صحیفه سجادیه زیر سوال می رود.

و حال آن که این مقدمه بعد از نوشتن صحیفه سجادیه اضافه شده سند صحیفه سجادیه این نیست آقایان یک مقدار دچار اشتباه شده اند

امام صادق (سلام الله علیه) فرمودند:

«مَا خَرَجَ وَ لَا يَخْرُجُ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ إِلَى قِيَامِ قَائِمِنَا أَحَدٌ لِيَدْفَعَ ظُلْماً»

هرکدام از ما اهل بیت قیام کند قبل از قیام حضرت مهدی که ظلمی را از بین ببرد.

 «أَوْ يَنْعَشَ حَقّاً»

یا حقی را اجرا کند.

«إلَّا اصْطَلَمَتْهُ الْبَلِيَّةُ»

بلا و گرفتاری او را خردش می کند.

 لوَ كَانَ قِيَامُهُ زِيَادَةً فِي مَكْرُوهِنَا وَ شِيعَتِنَا.»

قیام او باعث ناراحتی ما و ناراحتی شیعیان ما می شود.

الصحيفة السجادية؛ على بن الحسين عليه السلام، محقق / مصحح: ندارد، ناشر: دفتر نشر الهادى - قم، 1376ش. مقدمه ص20

مقدمه صحیفه سجادیه صفحه 20 و صحیفه سجادیه کامله صفحه 623.

مرحوم سید جعفر مرتضی (رضوان الله تعالی علیه) در کتاب مختصر مفید جلد 3 صفحه 169 ایشان یک تعبیری دارد می گوید:

«إن اصطلام البلية للخارج منهم لا يعني حرمة خروجه»

این که کسی قیام کند و باعث بیشتر شدن ناراحتی ما و شیعیان ما بشود این دلیل بر حرمت قیام نیست.

 «كما أن المكروه الذي يزداد ليس بالضرورة أن يكون محرماً»

همان طور که زیادی کراهت زِيَادَةً فِي مَكْرُوهِنَا وَ شِيعَتِنَا این مکروه نیست.

 «بل قد يكون مما يجب الإقدام عليه»

بلکه گاهی اوقات واجب است انسان اقدام کند.

كتاب: مختصر مفيد؛ نويسنده : السيد جعفر مرتضى العاملي (وفات: معاصر)، ناشر: المركز الإسلامي للدراسات، بیروت: 1423 - 2002 م، ج3، ص 169

قیام بکند ولو این که باعث زِيَادَةً فِي مَكْرُوهِنَا وَ شِيعَتِنَا باشد. ولی ضمن احترام به این بزرگوار خدا روح شان شاد است شادتر کند و مقام شان عالی است عالی تر کند و حق بزرگی به گردن شیعه دارد با این آثار خیلی گران سنگشان، ولی تحلیل های این بزرگوار یک مقداری تحلیل های محکم و قوی نیست. وقتی حضرت می فرماید که:

«كَانَ قِيَامُهُ زِيَادَةً فِي مَكْرُوهِنَا وَ شِيعَتِنَا»

این باعث مکروه ما می شود ما از این بزرگوار سوال می کنیم من اگر یک کاری انجام بدهم موجب رنجش قلب حضرت ولی عصر باشد آیا این ذاتاً حرام است یا حرام نیست؟ کسی کاری انجام بدهد موجب رنجش قلب رسول الله باشد آیا این ذاتاً حرام است یا حرام نیست؟ این که شاید در بعضی از موارد مثل قضیه سید الشهداء (سلام الله علیه) «خرجَ بالدلیلٍ» در آن هیچ شکی نیست آن ها که «خرجَ بالدلیل» که ناراحتی ها و ... دارند با آن کار نداریم.

ما هستیم و این روایت که آیا از این روایت ما حرمت می فهمیم یا حرمت نمی فهمیم؟

این که در یک زمانی که آقا سید الشهداء زائری نداشت و متوکل عباسی، پدرش و پسرش (لعنت الله علیهم اجمعین) و بنی العباس دنبال این بودند که کلاً زیارت قبر امام حسین را محو کنند برای کسی که در این زمینه می خواهد قیام بکند و به زیارت برود در حقیقت مسئله مشکلات، تحمل اقلّ محذورین هست که آیا زیارت امام حسین محو بشود و سید الشهداء از زبان ها بیافتد یا نه 50 تا 100 تا شیعه هم کشته شود؟

همچنین در رابطه با زیارت آقا امام هشتم (سلام الله علیه) دارد که زیارت امام هشتم معادل زیارت سید الشهداء (سلام الله علیه) است در آن جا خیلی صراحت دارد چون مردم به زیارت امام هشتم نمی آیند باید کسی بیاید زیارت امام هشتم را احیاء بکند نه الان که الحمد لله رب العالمین زوارش از زیارت امام حسین هم بیشتر است.

بله ثواب زیارت حضرت علی ابن موسی الرضا (علیه السلام) جای خودش دارد یک بحث جدا است ولی ما روایاتی بیاوریم که در یک مقطع زمانی صادر شده و به علل خاصی هم صادر شده این ها را تعمیم بدهیم این دون شأن فقه الروایه است.

 یا در رابطه با عبد العظیم حسنی

«یا مَنْ بِزِیارَتِهِ ثَوابُ زِیارَةِ سَیدِ الْشّهَدآءِ یرْتَجی»

زیارت سید الشهداء:

«لا یعادل بها شیء»

حتی زیارت رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) را نمی شود با زیارت سید الشهداء مقایسه کرد جای رسول الله مشخص است امام حسین هر چه دارد از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) دارد. ولی:

«حسين مني، وأنا من حسين، أحبّ الله من أحب حُسينا»

مسند ابن أبي شيبة؛ اسم المؤلف: أبي بكر عبد الله بن محمد بن أبي شيبة الوفاة: 235هـ، دار النشر: دار الوطن - الرياض - 1997م، الطبعة: الأولى، تحقيق: عادل بن يوسف العزازي و أحمد بن فريد المزيدي، ج2، ص308

شما بینید ثواب زیارت یا گریه برای امام حسین با گریه برای امیر المؤمنین (سلام الله علیه) یا گریه برای رسول اکرم اصلاً روایات قابل مقایسه نیست.

 یک مقداری من از همه عزیزان تقاضا دارم به این روایات که بر می خورند با فکر باز برخورد کنند بعضی از روایاتی که قرائن قطعیه است یا متصله یا خارجیه در یک مقطعی صادر شده و به علل خاصی صادر شده این را تعمیم دادن صحیح نیست و اضافه بر این که بعضی از این روایات ترفیع مقام یک امام، تقلیل مقام  دیگر امام است.

در هر صورت ...

فرمایش این بزرگوار را ما نمی توانیم بپذیریم در ضمن احترام خاص به این بزرگوار و زحمات زیادی که جناب آقای سید جعفر مرتضی کشیدند شاید بشود گفت زحمات اگر بی نظیر نباشد کم نظیر است.

 روایت بعدی در کتاب کافی است که امام صادق (سلام الله علیه) به سُدیر صیرفی فرمود:

«الْزَمْ بَيْتَكَ»

ملازم خانه ات باش از خانه تکان نخور

« وَ كُنْ حِلْساً مِن أَحْلَاسِهِ»

مثل زیلو و فرش خانه ات باش.

 همان طور که فرش خانه ات چسبیده به خانه است تکان نمی خورد تو هم از خانه ات تکان نخور

«وَ اسْكُنْ مَا سَكَنَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ»

تو ساکت باش مادامی که شب و روز هم ساکت است.

«فَإِذَا بَلَغَكَ أَنَّ السُّفْيَانِيَّ قَدْ خَرَجَ فَارْحَلْ إِلَيْنَا»

شنیدی که سفیانی قیام کرده رحل اقامت ببند پیش ما بیا

«وَ لَوْ عَلَى رِجْلِكَ‏»

 

ولو با پای پیاده باشی.

الكافي (ط - الإسلامية)، نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج8، ص365

این روایت ظاهرش دلالت می کند که هرگونه قیام قبل از خروج سفیانی جایز نیست.

 روایت دیگری مرحوم علامه مجلسی دارد این را بخوانیم بلکه این دو سه روزه بتوانیم مسئله را ببندیم روایت خیلی مفصل است، مفضل خدمت امام صادق (سلام الله علیه) است در رابطه با یاران حضرت مهدی صحبت می کند که این ها چنین و چنان می کنند بعد می گوید:

«يَا سَيِّدِي فَبِغَيْرِ سُنَّةِ الْقَائِمِ (علیه السلام) بَايَعُوا لَهُ قَبْلَ ظُهُورِهِ وَ قَبْلَ قِيَامِهِ»

قبل از این که حضرت ولی عصر قیام کند یاران حضرت می آیند با سید حسنی، با یمانی بیعت می کنند چون در ذهن مفضل هست که هرگونه بیعتی قبل از قیام حضرت ولی عصر (ارواحنا فداه) محکوم به حرمت و بطلان است.

حضرت فرمود:

«يَا مُفَضَّلُ كُلُّ بَيْعَةٍ قَبْلَ ظُهُورِ الْقَائِمِ (علیه السلام) فَبَيْعَتُهُ كُفْرٌ وَ نِفَاقٌ وَ خَدِيعَةٌ»

هر بیعتی قبل از قیام حضرت مهدی (ارواحنا فداه) بیعت کفر، نفاق و خدیعه است

«لَعَنَ اللَّهُ الْمُبَايِعَ لَهَا وَ الْمُبَايَعَ لَهُ»

خدا بیعت کننده و بیعت شونده را لعنت کند.

بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بيروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحياء التراث العربي، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج53، ص8

خیلی عبارت تند و معرکه آراء است تقریباً 10 تا روایت بود -البته روایات دیگری هم هست- ولی ما به همین اندازه اکتفاء می کنیم من فقط یک جمله برای این که ذهن عزیزان مشوش نشود عرض کنم زیرا برخی از همین روایت استفاده می کنند که هر قیامی قبل از قیام حضرت مهدی، صاحب طاغوت و ... است یا هر بیعتی کفر و نفاق است با این، ولایت فقیه را زیر سوال می برند این را در نظر داشته باشند ولی فقیه به عنوان یک حکومت مستقل مورد بیعت قرار نمی گیرد بلکه نیابت از حضرت است نه اینکه بطور مستقل بخواهند بیعت کنند.

مرحوم کلینی در کافی از احمد ابن محمد ابن عیسی از حسین ابن سعید اهوازی، حماد ابن عیسی، حسین ابن مختار از ابی بصیر نقل می کند روایت هم معتبر است مرحوم علامه مجلسی در مرآة، جلد 26، صفحه 325 می گوید روایت موثق است تمام این 10 تا روایاتی که خواندیم 20 تا روایت هم به آن اضافه کنید 30 تا می شود 40 تا روایت هم اضافه کنید 50 تا بشود این روایت می آید همه این ها را تقیید می زند. امام صادق فرمود:

«كُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ (علیه السلام) فَصَاحِبُهَا طَاغُوتٌ يُعْبَدُ مَنْ دُونِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.»

هر پرچمی قبل از قیام حضرت مهدی بر افراشته شود صاحبش طاغوت است و هدفش عبادت «مِنْ دون الله» است.

الكافي (ط - الإسلامية)، نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج8، ص295

مشخص است «كُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ (علیه السلام) فَصَاحِبُهَا طَاغُوتٌ» یعنی «فَصَاحِبُهَا طَاغُوتٌ»

که این چنین صفت دارد: «يُعْبَدُ مَنْ دُونِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ » نه رایت و پرچمی مثل قیام سید الشهداء، قیام زید، زید ابن علی ابن الحسین، قیام شهدای فخ و امثال این ها. این ها، همگی نشان می دهد که تمام این روایاتی که ما ذکر کردیم ده برابر هم باشد مقیّد می شود یا با روایات دیگر مثل این:

«مَنْ رَفَعَ رَايَةَ ضَلَالَةٍ فَصَاحِبُهَا طَاغُوتٌ.»

هر کس پرچم ضلالتی را بر افراشته کند صاحب آن طاغوت است.

الكافي (ط - الإسلامية)، نویسنده: كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الاسلامیة، ج8، ص297

والسلام علیکم ورحمة الله وبرکاته